Την καλημέρα μου σε όλους!
Εύχομαι να είστε όλοι στον αγώνα με την Ελπίδα στραμμένη πάντα άνωθεν.
Αφορμή για το σημερινό μου δόθηκε με τα όσα λέγονται και γράφονται την τελευταία μεγάλη περίοδο περί των σκληρών (πραγματικά) μέτρων που επιβάλλονται πλέον από παντού. Η αλήθεια είναι ότι ανθρωπίνως η κατάσταση μοιάζει να είναι απελπιστική και αυτό είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη το ζητούμενο της όλης υπόθεσης...Άνθρωποι απελπισμένοι, σκλαβωμένοι που να μπορούν να χειραγωγηθούν ευκολότερα αναζητώντας σωτηρία για άλλη μια φορά στα του κόσμου τούτου. Αν και το νόημα του κειμένου που σας παραθέτω στη συνέχεια από τον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη είναι λιγάκι διαφορετικό, καθ'ότι αναφέρεται σε πιστούς που έφτασαν σε ανώτερα πνευματικά μέτρα και δοκιμάστηκαν σκληρά γι'αυτήν τους την πίστη, εντούτοις ίσως να μπορέσει να συνδεθεί με την όλη κατάσταση, αφού ο κάθε "πάτος" προσωπικός ή εθνικός είναι μια δυναμική ευκαιρία για άνοδο τουλάχιστον στην επιφάνεια(αρχικά) και έπειτα ακόμη ψηλότερα! Και για όσους το μεταφράζουν αυτό οικονομικά, λυπάμαι αλλά θα τους απογοητεύσω. Αναφέρομαι πλέον καθαρά και μόνο σε άνοδο πνευματική που προϋποθέτει πολύ πόνο, μόχθο και προσωπικό κόστος. Διότι αυτό που μας οδήγησε εδώ ΔΕΝ είναι οι λάθος οικονομικές επιλογές, ούτε κάποιοι άνθρωποι έτσι γενικά κι αόριστα, ούτε οι πολιτικοί μας που είναι διεφθαρμένοι (λες κι εμείς είμαστε καλύτεροι ή λες κι οι πολιτικοί είναι από άλλο φύραμα από άλλο πλανήτη), ούτε η Goldman Sachs ή δεν ξέρω κι εγώ ποιον άλλον μπορούμε να κατηγορήσουμε για να αποποιηθούμε των προσωπικών μας ευθυνών(!!). Αυτά είναι ΜΟΝΟ το σπυράκι στην πλάτη μας! Αυτό που οδήγησε την Ελλάδα σε αυτό το χάλι είναι οι τραγικές αντιπνευματικές επιλογές και διαθέσεις που αποτελούν το καρκίνωμα κάτω από το σπυράκι. Οι Άβαροι ΔΕΝ άγγιξαν την Κωνσταντινούπολη όταν είχε ΠΙΣΤΗ διότι τους πήρε και τους σήκωσε η Υπέρμαχος Στρατηγός μας! Η Ελλάδα απελευθερώθηκε από μια χούφτα τρελών που πριν πάνε στη μάχη προσεύχονταν στο Χριστό μας και έπειτα πεθάναν στην αφάνεια σε κάτι ανήλιαγα μπουντρούμια. Όλα αυτά όμως με την πάροδο των χρόνων εγκαταλείφθηκαν. Θεωρήθηκαν παρωχημένα, ξεπερασμένα, ανούσια, παλιομοδίτικα, νεκρά. Και έτσι ήρθανε οι μοντέρνες ιδέες από την Ευρώπη, την νεκρή Ευρώπη που δεν ήξερε να αγαπάει, αλλά να μιλάει για αγάπη... που δεν ένιωθε τον πόνο του άλλου, αλλά ήξερε να τον εκφράζει με Τέχνη και ωραία λόγια..! Και την λατρέψαμε, λες και ΔΕΝ είχαμε Θεό να λατρέψουμε! Λες και ΔΕΝ ήταν ΠΑΝΤΟΤΕ εκεί ο Θεός όταν το ζητήσαμε.. Και τώρα τα λουζόμαστε! ΌΛΟΙ μας..Μηδενός εξαιρουμένου! Γιατί εκείνο το στήριγμα ήταν σάπιο..πέρα για πέρα. Γιατί μας άδειασε η "αγάπη" της λογικής και της "εξέλιξης".. Γιατί οι επενδύσεις μας ήταν στην γη και όχι στον ουρανό... Γιατί ξέρουμε όλοι το ΔΝΤ, αλλά πολύ λίγοι τον Άγιο Σιλουανό.
Πονάω πολύ.. όσο ο Θεός με καθαρίζει μέρα με τη μέρα για φίλους μου που ακούω να υποφέρουν έστω και ψυχολογικά αυτήν την περιόδο.. Πονάω πολύ για όλα αυτά που γίνονται γύρω μας και την αδικία του κόσμου.. Σαν άνθρωπος ΔΕΝ θέλω να πονάω άλλο.. ΔΕΝ θέλω να πονέσω πιο πολύ.. Αλλά σαν πιστός..έστω και με την λίγη πίστη που μου επέτρεψε ο Θεός να έχω μέσα μου..ζητώ καθημερινά στην ΑΓΑΠΗ Του να μου δίνει τη μετάνοια, την πίστη και τη δύναμη να λέω "Γεννηθήτω το θέλημά Σου".Αμην!
Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)
Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ
ΘΕΟΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ
(σελ 259, αποσπάσματα)
Η οδός του χριστιανού σε γενικές γραμμές είναι τέτοιας λογής.
Στην αρχή ο άνθρωπος προσελκύεται από το Θεό με τη δωρεά της χάρης, κι όταν έχει πια προσελκυσθεί, τότε αρχίζει μακρά περίοδος δοκιμασίας. Δοκιμάζεται η ελευθερία του ανθρώπου και η εμπιστοσύνη του στο Θεό, και δοκιμάζεται «σκληρά».
Στην αρχή οι αιτήσεις προς το Θεό, μικρές και μεγάλες, ακόμη και οι παρακλήσεις πού μόλις εκφράζονται, εκπληρώνονται συνήθως με γρήγορο και θαυμαστό τρόπο από το Θεό.
Όταν όμως έλθει η περίοδος της δοκιμασίας, τότε όλα αλλάζουν και σαν να κλείνεται ο ουρανός και να γίνεται κουφός σ' όλες τις δεήσεις.
Για το θερμό χριστιανό όλα στη ζωή του γίνονται δύσκολα. Η συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι του χειροτερεύει, παύουν να τον εκτιμούν αυτό πού ανέχονται σ' άλλους, σ' αυτόν δεν το συγχωρούν, η εργασία του πληρώνεται, σχεδόν πάντοτε, κάτω από το νόμιμο, το σώμα του εύκολα προσβάλλεται απόασθένειες. Η φύση, οι άνθρωποι, όλα στρέφονται εναντίον του.
Παρότι τα φυσικά του χαρίσματα δεν είναι κατώτερα από τα χαρίσματα των άλλων,δεν βρίσκει ευνοϊκές συνθήκες να τα χρησιμοποίηση. Επί πλέον υπομένει πολλές επιθέσεις από τις δαιμονικές δυνάμεις και το αποκορύφωμα είναι η ανυπόφορη θλίψη από τη θεία εγκατάλειψη.
Τότε κορυφώνεται το πάθος του, γιατί πλήττεται ο όλος άνθρωπος σ' όλα τα επίπεδα της υπάρξεως του.
Ο Θεός εγκαταλείπει τον άνθρωπο;... Είναι δυνατό αυτό;...
Κι εν τούτοις στη θέση του βιώματος της εγγύτητας του Θεού έρχεται στην ψυχή το αίσθημα πώς Εκείνος είναι απείρως, απροσίτως μακριά, πέρα από τους αστρικούς κόσμους κι όλες οι επικλήσεις προς Αυτόν χάνονται αβοήθητες στο αχανές του κοσμικού διαστήματος. H ψυχή εντείνει εσωτερικά την κραυγή της προς Αυτόν, αλλά δεν βλέπει ακόμα ούτε βοήθεια ΟΥΤΕ προσοχή. Όλα τότε γίνονται φορτικά.
Όλα κατορθώνονται με δυσανάλογα μεγάλο κόπο. H ζωή γεμίζει από μόχθους κι αναδεύει μέσα στον άνθρωπο το αίσθημα πώς βαραίνει πάνω του η κατάρα και η οργή του Θεού.
Όταν όμως περάσουν αυτές οι δοκιμασίες, τότε θα δει πώς η θαυμαστή πρόνοια του Θεού τον φύλαγε προσεκτικά σ' όλες τις πτυχές της ζωής του.
Χιλιόχρονη πείρα, πού παραδίνεται από γενιά σε γενιά, λέει πώς, όταν ο Θεός δει την πίστη της ψυχής του αγωνιστή γι' Αυτόν, όπως είδε την πίστη του Ιώβ, τότε τον οδηγεί σε αβύσσους και ύψη πού είναι απρόσιτα σ' άλλους.
Όσο πληρέστερη και ισχυρότερη είναι η πίστη και η εμπιστοσύνη του ανθρώπου στο Θεό, τόσο μεγαλύτερο θα είναι και το μέτρο της δοκιμασίας και η πληρότητα της πείρας, πού μπορεί να φτάσει σε μεγάλο βαθμό.
Τότε γίνεται ολοφάνερο πώς έφτασε στα όρια, πού δεν μπορεί να ξεπεράσει ο άνθρωπος.
Πηγή: http://www.egolpion.com/theoegataleipsi.el.aspx
Μην φοβάστε! Έχετε πίστη. Ο Θεός είναι πάνω από όλους κι από όλα που μας τρομοκρατούν σήμερα! "Ει ο Θεός μεθ' ημών ουδείς καθ' ημών!" Δεν επιτρέπει ΤΙΠΟΤΕ έτσι τυχαία!
Και το κυριότερο να μου τα λέτε κι εμένα όταν είμαι στην πτώση μου.. γιατί είμαι αδύναμος κι εγώ. Υπέρ πάντων όλων ο Κύριος!
Με αγάπη.. εν Χριστώ (εύχομαι)
Χαράλαμπος
