Χαιρετώ όλον τον καλό κόσμο του Ύσσωπου...
Έχω να γράψω πριν απο τα Χριστούγεννα... Κι αυτό πολύ απλά γιατί δεν υπήρχε λόγος να αναλώνομαι σε φλυαρίες τη στιγμή που δεν είχα κάτι σοβαρό να παραθέσω.
Σήμερα όμως έπεσα πάνω σε ένα κείμενο του αγαπημένου μου κυρ Φώτη Κόντογλου και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας..τούτο το πρωινό που συνήθως λίγο ή πολύ όλοι γογγίζουμε σαν έρχεται κάθε εβδομάδα.. Ευχή μου να βρει ο καθείς απο μας τον λόγο εκείνο που θα είναι η Δευτέρα και κάθε μέρα.. Κυριακή.. Ανάσταση!
Αρκετά φλυάρησα όμως.. Ο λόγος στον κυρ Φώτη:
"Από δω που σας βλέπω, αδέλφια μου, σε μια πιθαμή από το χάρο, πόσο απορώ για την τρέλλα που μας ρίχνουνε τα πάθη μας! Άνθρωπε βλογημένε, φάγε και πιες με μέτρο, δίχως να αρπάχνεις τ’ αλλουνού το μερίδιο, ζήσε με τη χρειαζούμενη ανάπαυση, φχαρίστησε τον Κύριο, βγάλε από πάνω σου την ψώρα της περηφάνειας, και θα δης πως η ζωή μας θα χάσει την αγριότητά της. Τι μαλώνετε για τα πολιτικά, για τα λεφτά, για τα αξιώματα και τις εξουσίες, και φαρμακώνετε τη ζωή σας; Όλοι είμαστε καταδικασμένοι, μελλοθάνατοι. Για κανέναν δεν υπάρχει έλεος. Ο καθένας μας ας είναι αγαπητός στα μάτια του άλλου, γιατί είναι και εκείνος μελλοθάνατος σαν κι αυτόν. Το κορμί, η «πολύμοχθος σαρξ», που γι’ αυτή κάναμε τον κόσμο κόλαση, πόσο θα βαστάξει; Δώστε προσοχή στην ψυχή, σ’ αυτόν τον αθάνατο θησαυρό, και τότε και το σώμα σας θα ανακουφισθεί και θα γεμίσει από ευφροσύνη" (Φώτης Κόντογλου)
Καλή και βλογημένη εβδομάδα.
Με αγάπη
Χαραλάμπης
