29 Ιουνίου - Των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου & Παύλου

Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε και εις τους αιώνες!

Είναι χαρά μεγάλη η εορτή του κάθε Αγίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού, διότι είναι η πραγμάτωση του Ευαγγελικού Λόγου σε βίωμα πίστεως, αγάπης & ελπίδας για έναν άνθρωπο που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένας από εμάς ακόμα και σήμερα, με μόνη προϋπόθεση την ανοιχτή καρδιά του στον Θεό και την αποδοχή του Αγίου Θελήματος σαν φάρμακο για την ψυχή Του.

Ψαράς, ο μετέπειτα Κορυφαίος Απόστολος Πέτρος.. θεμέλιος λίθος της Εκκλησίας του Χριστού!

Διώκτης του Χριστού, ο μετέπειτα Μέγας Παύλος.. Απόστολος των εθνών!

Κατά την ταπεινή μου γνώμη...ανθρώπινη λογική δεν χωρεί στα παραπάνω.

Τι ήταν αυτό που είχαν οι δύο παραπάνω Απόστολοι και αγάπησαν τόσο πολύ τον Κύριο, ώστε το όνομά Του να δοξάζεται εις τους αιώνες μέσω του αποστολικού τους έργου μέχρι και σήμερα?

Εξηγήσεις πολλές.. Άγνωστο όμως πως δρα ο Θεός.

Άγνωστο το ποιοι και υπό ποιες συνθήκες αφιερώνουν όλη τους της ζωή σε Εκείνον, ούτως ώστε να αντέχουν τόσα πολλά με τη Χάρη Του, βοηθώντας παράλληλα όλους εμάς που είμαστε χλιαροί και νήπια ακόμα στην πίστη, με τον αγιασμένο τους βίο.

Σήμερα, 29 Ιουνίου, εορτάζουμε τους Απόστολους Πέτρο & Παύλο, των οποίων ο χαρακτηρισμός  "Πρωτοκορυφαίοι" δεν είναι τυχαίος, αλλά εκ βίου εκπορευόμενος. Ο δεύτερος δε εκ των δύο - ανθρώπινα - είναι ακόμα πιο κοντά σ'εμάς τους Έλληνες, καθώς είναι εκείνος που έφερε το Ευαγγέλιο στην Ελλάδα κηρύττοντας τον λόγο του Θεού για πρώτη φορά στην Πνύκα της Αττικής, μιλώντας με "κόλπα" αγάπης και διάκρισης για "τω" μέχρι εκείνη την ημέρα "αγνώστω Θεώ" των Ελλήνων. Σκοπός του: να σώσει & όχι να κρίνει, πράττοντας κατά το ρήμα του Κυρίου: "εγώ ήλθα να σώσω τον κόσμο, όχι να κρίνω τον κόσμο".

Φωτισμένες δε και οι επιστολές τους προς κάθε νεοσύστατη αδελφότητα τότε (με περισσότερες εκείνες του Παύλου) με απώτερο σκοπό την πνευματική τους ενίσχυση. Ιδιαίτερα γνωστή δε στον περισσότερο κόσμο η επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τους Κορίνθιους, τμήμα της οποίας δίκαια χαρακτηρίστηκε ως: "ο Ύμνος της Αγάπης".

Επειδή όμως πολλά είπα και θεολόγος δεν είμαι, παραθέτω στην αγάπη σας, τον συνοπτικό βίο των δύο αυτών Μεγάλων Αποστόλων (πολύ λίγα λόγια που βρήκα στο διαδίκτυο), των οποίων τη μνήμη σήμερα τιμούμε. Περισσότερα μπορεί να βρει κανείς στις "Πράξεις των Αποστόλων", στις "Επιστολές των Αποστόλων Πέτρου και του Παύλου" (όπου φαίνεται το ανδρείο φρόνημα και η μεγάλη τους Πίστη και Αγάπη στον Θεό και τους ανθρώπους) και στον "Μέγα Συναξαριστή της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας μας" (στις ημέρες 29 & 30 Ιουνίου).

Εύχομαι τέλος από τα βάθη της ψυχής μου Χρόνια Πολλά, Καλά &Ευλογημένα σε όλους όσους φέρουν το όνομα Πέτρος ή Παύλος. Είθε να γίνεται μιμητές των Αγίων αυτών και να έχετε πάντοτε διάθεση εύρεσης & διάδοσης της εν Χριστώ Αγάπης, Πίστεως και Ελπίδας! Αμήν!

Συνοπτικός Βίος 

των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου & Παύλου

Ο Πέτρος καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίος και ήταν γιος του Ιωνά, αδελφός του αποστόλου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου και ήταν ψαράδες στη λίμνη Γεννησαρέτ. Είχε νυμφευθεί στην Καπερναούμ, όπου έμενε οικογενειακά, μαζί με την πενθερά του. Ψαράς στο επάγγελμα, ήταν τύπος αυθόρμητος, ορμητικός, και τη ζωή του κοντά στο Χριστό τη μαθαίνουμε από τα τέσσερα Ευαγγέλια, ενώ την αποστολική του δράση, από τις Πράξεις των Αποστόλων. Έγραψε και δύο Καθολικές Επιστολές, μέσα στις όποιες, να τι προτρέπει στους χριστιανούς: "Νήψατε, γρηγορήσατε, ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη". Δηλαδή εγκρατευθείτε, γίνετε άγρυπνοι και προσεκτικοί. Διότι ο αντίπαλος και κατήγορός σας διάβολος, σαν λιοντάρι που βρυχάται, περιπατεί με μανία και ζητάει ποιον να τραβήξει μακριά από την πίστη για να τον καταπιεί. Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, ο Πέτρος, δίδαξε το Ευαγγέλιο στην Ιουδαία, στην Αντιόχεια, στον Πόντο, στην Γαλατία, στην Καππαδοκία, στην Ασία και τη Βιθυνία. Κατά την παράδοση (που σημαίνει ότι δεν είναι απόλυτα Ιστορικά διασταυρωμένο) έφτασε μέχρι τη Ρώμη, όπου επί Νέρωνος (54-68) υπέστη μαρτυρικό θάνατο, αφού τον σταύρωσαν χιαστί, με το κεφάλι προς τα κάτω.

Ο δε Παύλος γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας και στην αρχή ήταν σκληρός διώκτης του χριστιανισμού. Όμως, με θαύμα γνώρισε το Χριστό και έγινε ο μεγαλύτερος κήρυκας του Ευαγγελίου, θυσιάζοντας μάλιστα και τη ζωή του γι' αυτό. Ονομάστηκε Απόστολος των Εθνών, και τη ζωή με τις περιπέτειες του θα τα δει κανείς, αν μελετήσει τις Πράξεις των Αποστόλων, αλλά και τις 14 Επιστολές του στην Καινή Διαθήκη. Ο Παύλος θέλει κάθε χριστιανός, όπως και ο ίδιος, να αισθάνεται και να λέει: "ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός". Δηλαδή, δε ζω πλέον εγώ, ο παλαιός άνθρωπος, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός. Και ακόμα, "τα πάντα και εν πόσι Χριστός". Να διευθύνει, δηλαδή, όλες τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης ζωής μας ο Χριστός. Ο απόστολος Παύλος υπέστη μαρτυρικό θάνατο (χωρίς αυτό να είναι απόλυτα διασταυρωμένο) διά αποκεφαλισμού στη Ρώμη.

Απολυτίκιο ν. Ήχος δ'.

Οι των Αποστόλων πρωτόθρονοι, και της οικουμένης διδάσκαλοι, τω Δεσπότη των όλων πρεσβεύσατε, ειρήνην τη οικουμένη δωρήσασθαι, και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος β' Αυτόμελον.

Τους ασφαλείς και θεοφθόγγους κήρυκας, την κορυφήν των Μαθητών σου Κύριε, προσελάβου εις απόλαυσιν, των αγαθών σου και ανάπαυσιν, τους πόνους γάρ εκείνων και τον θάνατον, εδέξω υπέρ πάσαν πλοκάρπωσιν, ο μόνος γινώσκων τα εγκάρδια.

Την ευχή των Αγίων Αποστόλων και πάντων των Αγίων να έχουμε, ίνα ο Θεός ημάς αξιώσει να άρουμε τον σταυρό μας και να τον ακολουθήσουμε στην Αγάπη. 

Αμήν!

Με αγάπη Χριστού..εν δυνάμει!

Χαραλάμπης

Αληθινή συζυγία!

Χαίρετε πάντοτε εν Κυρίω!

Για άλλη μια φορά έκλεψα ένα όμορφο λουλούδι και σας το προσφέρω με πολλή αγάπη.

Η Βάσω και ο Τάκης παντρεύτηκαν νέοι, όμως η Βάσω ήταν πολύ καλή και θρησκευόμενη, ενώ ο Τάκης πολύ καλός, αλλά αδιάφορος θρησκευτικά. Η Βάσω βλέποντας τον ωραίο χαρακτήρα του του φερόταν με πολλή αγάπη, όμως και εκείνος χαιρόταν πάρα πολύ για την αγάπη της γυναίκας του. Μια μέρα ο Τάκης ρώτησε την γυναίκα του:

- Βασούλα βλέπω ότι μου κάνεις όλα τα χατίρια και ποτέ δεν μου λες όχι. Εσύ τι θέλεις από μένα;
- Έχω από όλα του απάντησε, δεν θέλω τίποτε.

Εκείνος όμως επέμενε:

- Θέλω και εγώ να κάνω κάτι για σένα. Πες μου και ό,τι θέλεις θα γίνει.
- Αφού επιμένεις σου το λέω. Το μόνο που θέλω είναι να κάνεις και εσύ τον σταυρό σου, όταν τρώμε, όταν πάμε να κοιμηθούμε…

Συννέφιασε λίγο ο Τάκης όμως νικημένος από την καλοσύνη και την ταπείνωση της γυναίκας της είπε: Θα γίνει χρυσή μου! Αφού το θέλεις θα γίνει. Και έμαθε να κάνει τον σταυρό του.
Πώς τα κατάφερε η Βάσω; Τα κατάφερε διότι δεν εφάρμοσε στο σύζυγό της ζοριλίκια, πιέσεις και ατελείωτες συμβουλές διότι έβλεπε ότι αυτά δεν βγάζουν σε καλό. Γιατί του φερόταν με αταλάντευτη καλοσύνη και αγάπη, σε σημείο να αισθάνεται τόσο καλά ο Τάκης, ώστε να θέλει από μόνος του να της ανταποδώσει κάτι από την αγάπη της.

Πηγή: Μητρ.Νικοπόλεως Μελετίου «Οι σχέσεις των συζύγων» από Σπύρο Γκ.

Είθε οι σχέσεις μας να είναι πάντοτε εν Χριστώ και όχι εν εαυτώ!

Με αγάπη..εν δυνάμει!

Χαραλάμπης

Υπακοή στο θέλημα του Θεού - Ιαματικό Χάρισμα!

Χαίρετε πάντοτε εν Χριστώ!

Καιρό έχω ποτίσω τον Ύσσωπο με κάποιο πνευματικό κείμενο και οι ιαματικές του ιδιότητες κινδυνεύουν να εξασθενήσουν. Κι αν ο Ύσσωπος κινδυνεύει να χάσει αυτές του τις ιδιότητες, είναι γιατί ως άνθρωποι είμαστε αδύναμοι και τα μέσα, τα εργαλεία και οι όποιες δυνάμεις νομίζουμε ότι έχουμε από μόνοι μας για να σωθούμε ή έστω να ζήσουμε "σωστά" αυτήν την πρόσκαιρη ζωή, δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση, καθώς δεν έχουμε απολύτως ΤΙΠΟΤΕ δικό μας! 

Τα πάντα είναι δωρεές. Δωρεές Εκείνου που είναι η όντως Ζωή. Εκείνου που δίνει το Ύδωρ το Ζών, που ξεδιψάει αιώνια και αναπαύει τόσο την ψυχή όσο και το σώμα. Εκείνου που ελεεί και σώζει όποιον έρθει εκεί με όρεξη και διάθεση για να συναντήσει την Αλήθεια και όχι την αλήθεια που έπλασε με το μυαλό του ως άνθρωπος. Εκείνου που γίνεται Χριστός με άκρα ταπείνωση, κατεβαίνοντας στο επίπεδο του ελάχιστου εξ υμών με σκοπό μόνο να τον σώσει. Γιατί η ΑΓΑΠΗ του για εμάς δεν χωράει στο φτωχό μας μυαλό.

Κατά τους Αγίους Πατέρες ακόμη και αυτή η ίδια η πίστη ΔΕΝ είναι δική μας. Το μόνο που είναι δικό μας είναι αυτή η όρεξη, η διάθεση και η θέληση να γίνουμε καλά, να βρούμε την Αλήθεια που ελευθερώνει από τα δεσμά της φθοράς, του θανάτου και αυτής της πρόσκαιρης ζωής. Γιατί, στην αγάπη σας, να ξέρετε πως είμαστε πολύ άρρωστοι και η Εκκλησία με τον Χριστό είναι ένα μεγάλο νοσοκομείο με τον μεγάλο του Ιατρό ψυχών και σωμάτων. Και όταν, όποτε και όποιος το συναισθάνεται αυτό, η κρίση αυτή που ακούμε παντού (ναι αυτή η οικονομικοπολιτικόθεσμικόκοινωνική..αυτή), να ξέρετε ότι περιορίζεται πάρα πολύ!! Τουλάχιστον στον ευρύτερο κύκλο γύρω από αυτόν που μετανόησε, έστω και λίγο και άρχισε τη θεραπεία. Και εκεί γύρω γίνεται ένας μικρός (ή μεγαλύτερος) παράδεισος. Και εκεί γύρω δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει σκοτάδι, αλλά Φως και Ζωή αιώνιος! Αμήν (μακάρι)!

Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και του μοναχού στην παρακάτω ιστορία.

Διαβάστε και χαρείτε την ζωντανή και γεμάτη θησαυρούς αιώνιους πίστη των πατέρων μας.

"Θεωρούμε κατάλληλη τη στιγμή, χάριν νουθεσίας, να παραθέσουμε τη διήγηση για κάποιο μοναχό ό όποιος υπέταξε το δικό του θέλημα στο θέλημα τού Θεού και απόλαυσε μεγάλη ειρήνη στην ψυχή του, λαμβάνοντας από τον Θεό το ιαματικό χάρισμα. Πολλοί ασθενείς γίνονταν καλά μόνο με το άγγιγμα τού ενδύματος του. Παντού συναντούσε μεγάλο σεβασμό για το πρόσωπο του.
Μεταξύ αυτών, οι αδελφοί της μονής εκπλήττονταν πολύ
με όσα γίνονταν από το συμμοναστή τους, επειδή δεν παρατηρούσαν σ' αυτόν κανένα ιδιαίτερα εξέχον ασκητικό αγώνισμα, ούτε αυστηρή νηστεία, ούτε υπερβολικούς κόπους, ούτε κάτι άλλο.
Ζούσε όπως όλοι οι άλλοι.
Ένα μόνο πράγμα κρατούσε με αυστηρότητα. Όλα όσα τού συνέβαιναν τα δεχόταν πρόθυμα και ευχαριστούσε γι' αυτά τον Θεό. Ένα τον διέκρινε: Είχε παραδοθεί ολοκληρωτικά στο θέλημα τού Θεού.
Κάποτε πού ό μοναχός αυτός θεράπευσε κάποιους άρρωστους χωρίς κανένα ιατρικό μέσο διά της ζώσης εν αύτω χάριτος και δυνάμεως, ό προεστώς τού κοινοβίου τον ρώτησε ποιά ήταν ή αιτία της θεραπείας, γιατί οι προσερχόμενοι σ' αυτόν λαμβάνουν την ίαση.
- Και εγώ ό ίδιος εκπλήττομαι πού μπορώ να τούς δίνω την υγεία τους, απάντησε ό μοναχός. Ντρέπομαι πού τα ενδύματα
μου έχουν ιαματική δύναμη, γιατί εγώ ούτε με τη νηστεία, ούτε με άλλα ασκητικά, μοναστικά αγωνίσματα, αξιώθηκα να λάβω τέτοιο δώρο από τον Θεό.
- Αυτό είναι αλήθεια, είπε ό προεστώς. Εμείς βλέπουμε ότι είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος και σε σένα δεν υπάρχει τίποτα πού να σε ξεχωρίζει από την τάξη των υπολοίπων πατέρων.
Ό προεστώς της μονής αποφάσισε πάση θυσία να αποκαλύψει την πραγματική αιτία του ζωντανού ιαματικού χαρίσματος πού είχε ό μοναχός. Έκανε μακρές συζητήσεις μαζί του, προσπαθώντας να μάθει όλα τα καλά στοιχεία του και να ξεσκεπάσει το μυστικό της καρδιάς του. Στα ερωτήματα τού ηγουμένου ό μακάριος μοναχός είπε:
- Θυμήθηκα κάτι σχετικό με το έλεος πού μού δόθηκε από τον Θεό: Εγώ σταθερά, σε όλα συντονίζω το θέλημά μου με το Θείο θέλημα. Ποτέ και τίποτα δεν φέρνω στην σκέψη μου πού θα εναντιωνόταν στο θέλημα τού Θεού. Ποτέ δεν τρομάζω μπροστά σε απρόβλεπτα γεγονότα, τα όποια θα μπορούσαν να κλονίσουν το νου μου και να εξασθενίσουν την καρδιά μου.
Ποτέ και για τίποτε δεν παραπονέθηκα στους άλλους ούτε τους φανέρωσα τη θλίψη μου. Το ίδιο, και όσα ευτυχεί συμβάντα λάχουν στην ζωή μου, δεν με ευχαριστούν σε τέτοιο βαθμό πού να ευθυμώ περισσότερο από ότι τον υπόλοιπο καιρό. Όλα τα δέχομαι εξίσου, σαν σταλμένα από το χέρι τού Θεού, τόσο τα ευχάριστα όσο και τα δυσάρεστα για μένα.
Δεν προσεύχομαι στον Θεό για να πραγματοποιηθούν όλα σύμφωνα με την επιθυμία μου, άλλα θέλω σε όλα να γίνεται το άγιο θέλημά Του. Μ' αυτόν τον τρόπο τίποτε δεν με ευχαριστεί ιδιαίτερα, τίποτε δεν με συντρίβει και δεν με συγχύζει και τίποτε δεν με κάνει ευτυχισμένο, όπως μόνο αυτόν το ίδιο το θέλημα τού Θεού. Γι' αυτόν σε όλες μου τις προσευχές για ένα μόνο παρακαλώ τον Θεό: Να γίνεται πάντοτε και ολοκληρωτικά σε μένα και σε όλα τα πλάσματά Του το Θείο θέλημα.
Ό ηγούμενος τού κοινοβίου παρά πολύ θαύμασε τα λόγια τού μοναχού και απευθυνόμενος σ' αυτόν τον ρώτησε:
- Αγαπημένε μου αδελφέ! Πες μου τί αισθάνθηκες χθες την ώρα πού συνέβη πυρκαγιά στο μοναστήρι μας; Στ' αλήθεια δεν λυπήθηκες μαζί με όλους τους άλλους, όταν ό κακός άνθρωπος έβαλε φωτιά στα μοναστηριακά οικοδομήματα και κάηκε πολύ από το σιτάρι μας;
- Δεν θα κρύψω, απάντησε ό μοναχός, ότι όλη αυτή ή ζημιά του μοναστηριού δεν μού προκάλεσε την παραμικρή θλίψη, επειδή έχω τη συνήθεια για όλα, και για τα θλιβερά και για τα ευχάριστα, να ευχαριστώ τον Θεό και ήσυχα να δέχομαι και τούτο και το άλλο. Είμαι πεπεισμένος ότι αυτόν πού συνέβη σε μας, συνέβη σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ό όποιος κατευθύνει τα πάντα προς ψυχική ωφέλεια.
Γι' αυτόν ακριβώς δεν μεριμνώ και δεν σκέπτομαι τίποτε σχετικά μ' αυτό. Λίγο ή πολύ εμείς έχουμε το ψωμί μας και τα υπόλοιπα για τη διατροφή μας, γιατί πιστεύω δυνατά ότι ό Θεός μπορεί καθέναν από εμάς να τον χορτάσει τόσο με ένα ψίχουλο 'όσο και με ένα ολόκληρο ψωμί. Έτσι λοιπόν εγώ ήρεμα, χωρίς καμιά σύγχυση, περνώ τη ζωή μου.
Κατάπληκτος από τα λόγια τού μοναχού ό ηγούμενος για πολύ ακόμη καιρό συζητούσε μαζί του, προσπαθώντας να αναγκάσει τον αδελφό πιο καθαρά ακόμη να παρουσιάσει τον τρόπο σκέψεώς του, τις απόψεις του και να αποκαλύψει την πνευματική του κατάσταση.
Μεταξύ πολλών απαντήσεων πού έδωσε ό ταπεινός μοναχός στον προεστώτα είπε και τα έξης:
- Κατά την καθημερινή προσφορά τού εαυτού μου στο θέλημα τού Θεού, τόσο προόδευσα στην υπακοή μου σ' Αυτόν, ώστε, αν από πριν γνώριζα ότι ό Θεός εξάπαντος προόριζε να με στείλει στην κόλαση, τότε εγώ δεν θα επιχειρούσα να κάνω τίποτε εναντίον Του.
Σού λέω ακόμη ότι, ακόμη κι αναγκάσει ήταν δυνατόν σε μένα να αλλάξω αυτή τη θεία απόφαση λέγοντας ένα «Πάτερ ημών» -σού λέω αλήθεια-, δεν θα τολμούσα να το κάνω αυτόν, άλλα ακόμη πιο έντονα θα προσευχόμουν στον Θεό, ώστε να ενεργήσει σε μένα σύμφωνα με το Πανάγιο θέλημά Του και να μού δωρίσει τη Χάρη Του πού θα με ενισχύει ως τους απέραντους αιώνες, για να μη σκέπτομαι οτιδήποτε αντίθετο στο άγιό Του θέλημα.
Μετά από παρατεταμένη σιωπή λέει, τέλος, ό ηγούμενος στο μοναχό:
- Πορεύου, περιπόθητε πάτερ, πορεύου και εκπλήρωσε φιλότιμα την υπόσχεση σου στον Θεό, όπως μου την εξέθεσες. Εσύ βρήκες τον ουρανό έξω από τον ουρανό. Να θυμάσαι ότι τέτοια χάρις δεν δωρίζεται από τον Θεό σε πολλούς. Δεν υπάρχουν πολλοί οι όποιοι δεν μπαίνουν ποτέ σε ανησυχία και δεν προσβάλλονται από οποιονδήποτε. Εκείνος μόνο είναι προστατευμένος στην ζωή του με ισχυρά και απόρθητα τείχη, όποιος πάντοτε και σε όλα, ότι κι αν συναντήσει στην ζωή του, συμφωνεί με το θέλημα του Θεού, δηλαδή δέχεται τα πάντα σαν να είναι σταλμένα από τον Θεό.

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/06/blog-post_6668.html#ixzz1PNe2ecat

Εύχομαι ολόψυχα να θέλουμε, να ζητάμε και να προσευχόμαστε να φτάσουμε εκεί...αν όχι να μας χαριστεί ολοκληρωτικά..όπως στον παραπάνω μοναχό..γιατί είμαι σίγουρος ότι μερικοί (αν όχι όλοι και πρώτος εγώ) το φοβόμαστε αρκετά..;-))

Αλλά όπως λένε κι οι πατέρες...η Αγάπη έξω βάλλει τον φόβο!!!

Έτσι και το θέλημα του Θεού..εύχομαι έξω να βάλλει την όποια ανησυχία μας, αν τα φάρμακα του Πατρός και Ιατρού μας είναι κατάλληλα για την ίαση ψυχής και σώματος.

Καλόν αγώνα σε όλους...προς αυτήν την κατεύθυνση! 

Με αγάπη..εν δυνάμει..

Χαράλαμπος