Γράφει η Αριστέα Σταυροπούλου, Διευθύντρια Σύνταξης στο περιοδικό Έτσι απλά
Κοιτάζω φωτογραφίες με στολισμένα χριστουγεννιάτικα δέντρα, ενώ έξω ένας ολοφώτεινος ήλιος έχει παραμερίσει τα λιγοστά σύννεφα που είχαν κάνει την εμφάνισή τους νωρίτερα! Φτάσαμε αισίως στον τελευταίο μήνα του φθινοπώρου, αλλά μόνο ένα πολύ απαλό δροσερό αεράκι θυμίζει τι εποχή έχουμε. Έτσι είναι η Ελλάδα!
Μέσα σε αυτήν τη λιακάδα, βρίσκομαι ήδη σε κλίμα Χριστουγέννων –λόγω δουλειάς φυσικά! Και κάπως έτσι θυμάμαι μία ιστορία που είχα παρακολουθήσει περίπου έναν χρόνο πριν. Κάποια αεροπορική εταιρεία είχε οργανώσει, σε περίοδο εορτών, μία μοναδική έκπληξη για όλους τους επιβάτες μίας από τις πτήσεις της. Στον χώρο όπου περίμεναν προτού μπουν στο αεροπλάνο, είχε στηθεί ένα μηχάνημα με οθόνη, εκεί εμφανιζόταν ο Άγιος Βασίλης και ρωτούσε το όνομα κάθε επιβάτη και τι θα ήθελε για δώρο εκείνα τα Χριστούγεννα. Ανυποψίαστοι, όλοι οι επιβάτες απάντησαν.
Αυτό που δεν ήξεραν ήταν ότι, όσο εκείνοι θα πετούσαν με το αεροπλάνο, εργαζόμενοι της αεροπορικής εταιρείας στην πόλη όπου πήγαινε η συγκεκριμένη πτήση θα έκαναν έναν «αγώνα δρόμου» έτσι, ώστε -μόλις οι επιβάτες έφταναν στον προορισμό τους- μαζί με τις βαλίτσες τους, θα έπαιρναν ακριβώς το δώρο που είχαν ζητήσει περίπου 2 ώρες νωρίτερα! Από ένα παιχνίδι ρομπότ για έναν 5χρονο πιτσιρικά έως ένα δωρεάν ταξίδι στο Παρίσι για ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, που πάντα ονειρεύονταν να βρεθούν στην πόλη του φωτός…
Η πηγαία χαρά και συγκίνηση των επιβατών, μικρών και μεγάλων, έκανε τους εργαζόμενους στην εταιρεία να χαμογελούν μέχρι τα αφτιά! Κι αυτή ήταν η ανταμοιβή: το λαμπερό πρόσωπο των ανθρώπων που δεν περίμεναν μία τόσο όμορφη κίνηση και μάλιστα από ξένους!
Χαμογελώ ξανά διηγούμενη την ιστορία και σκέφτομαι ότι όλοι μας περιμένουμε πάντα μία αφορμή ή την «κατάλληλη στιγμή». Περιμένουμε να γίνει κάτι σπουδαίο για να πούμε έναν καλό λόγο ή για να ευχαριστήσουμε κάποιον. Περιμένουμε μία γιορτή ή επέτειο για να πάρουμε ένα δώρο. Περιμένουμε τα Χριστούγεννα για να έρθουμε κοντά στην οικογένειά μας, έναν γάμο για να συναντήσουμε ξανά τους συγγενείς και το καλοκαίρι για να νοιώσουμε λίγη χαλαρότητα. Κι όμως, η αξία όλων αυτών τελικά πολλαπλασιάζεται όταν ΔΕΝ γίνονται την «κατάλληλη» στιγμή.
Γιατί πρέπει να έρθουν οι γιορτές για να κάνουμε πραγματικότητα το όνειρο ενός δικού μας ανθρώπου; Κι όπου «όνειρο» μπορεί να είναι για μια πιτσιρίκα απλά ένας περίπατος στο πάρκο και με τους δύο γονείς ή ο φρεσκοβαμμένος τοίχος, που τόσο καιρό ζητούσε μία γιαγιά για το καθιστικό της. Είναι πραγματικά υπέροχο να ξαφνιάζουμε ευχάριστα τους ανθρώπους γύρω μας. Άλλωστε, τέτοιες απρόσμενες στιγμές είναι δώρο και για εκείνον που τις προσφέρει… Για αυτό,τα «Χριστούγεννα» είναι εδώ, είναι τώρα, είναι κάθε μέρα…
Δημιουργήστε απρόσμενες στιγμές χαράς, προσφέροντας μία καλή κουβέντα ή μία ευγενική κίνηση στους γύρω σας όταν πραγματικά δεν το περιμένουν!
----------------------------------------------------------------------------
για την αντιγραφή από το πυγολαμπίδες στο κλουβί
τι κι αν το είπε με δικα της λόγια...
τι κι αν δεν μίλησε για τον Θεό με τις γνωστές λέξεις των κατηχητικών...
Αυτή η κοπέλα κι αν δεν το γνωρίζει...
....για τον Θεό μίλησε, που είναι η αέναος Χαρά, η αιώνια εκπληξη μες τις καρδιές των ανθρώπων που διώχνει την κατήφεια & γεννά τον ενθουσιασμό!
Άλλωστε ο Καλός Θεός κρύβεται στην ετυμολογία της λέξης εν-θουσιασμός (ένθους = ένθεος (εν + θεός))!
Ετέχθη (γεννήθηκε) ο Χριστός και η σκιά παρέδραμε..έφυγε...χάθηκε...διαλύθηκε!
Πόσο όμορφο είναι καθημερινά και σε ανύποπτο χρόνο να αιφνιδιάζεις ευχάριστα τους ανθρώπους δίπλα σου που θεωρείς λαθεμένα δεδομένους!
Διάβασα από τον συγγραφέα Δημήτρη Φερούση του βιβλίου "Ὁ Ἅγιος τῶν ἡμερῶν μας - Πλανᾶς ὁ Νικόλαος , το παρακάτω (σε ελεύθερη απόδοση):
"Το αντίθετο της αγάπης ΔΕΝ είναι το μίσος.. Το αντίθετο της αγάπης είναι η τεμπελιά, η ραθυμία, η οκνηρία...!"
Κι αυτό μου έκανε πολλή μεγάλη αίσθηση & με έφερε προ του εαυτού μου..!!
Δηλαδή να βαριέσαι να κάνεις για τον άλλο...
...να μην έχεις όρεξη, να θεωρείς ό,τι πρέπει να κάνει και αυτός για σένα...
...& να τον θεωρείς και δεδομένο στην αγάπη που θα σου έχει!!!
Πως σας ακούγεται αλήθεια?
Λογικό ή παράλογο...?
Ταπεινό, ουδέτερο...ή άκρως υπερήφανο??
Από την απάντηση που δίνουμε αυθόρμητα ίσως και να καθορίζεται πολλές φορές όλη μας η καθημερινότητά..!
Ίσως το παραπάνω άρθρο...κάποιοι το χαρακτηρίσουν με ελαφρότητα μαρκετίστικο...
Αλλά και η αγάπη...μάρκετινγκ & κόλπα θέλει...ΠΟΛΛΑ ΚΟΛΠΑ!
Γιατί όταν συνειδητοποιήσεις ότι εσύ προσωπικά δεν είσαι και ο πιο εύκολος άνθρωπος...
...& θα ήθελες (&είναι λογικό & ανθρώπινο γιατί θέλεις το καλύτερο)...
...οι άλλοι να σου φέρονται σε όλες τις περιπτώσεις, αφού πρώτα ζυγίσουν πολύ πράγματα, με έναν ιδανικό τρόπο...
...τότε μόνο θα φερθείς στον άλλο με το γάντι...κατανοώντας πως κι αυτός...
...θα ήθελε διάφορα όμορφα τεχνάσματα για να βγάλει από μέσα του τον καλό του εαυτό!
Σε σένα πρέπει οι άλλοι να εμπνέονται...και εσύ με κάτι απλό πρέπει να παίρνεις άμεσα αυτό που θέλεις!?
Ε δεν γίνεται ρε φίλε...που το είδες αυτό, πες μας κι εμάς ρε Χαραλάμπη...!?
Αναπηρίες μεγάλες σε "υγιείς" ανθρώπους...
Αναπηρίες ψυχής...που δεν φαίνονται εκ πρώτης όψεως...
...αλλά εκ βαθέων χρόνιας σήψεως!
Και χθες ήμουν σε μια εκδήλωση με ανάπηρα παιδιά...
...που μας έβγαλαν βόλτα!
Καλή δύναμη & καλόν αγώνα!
Χαραλάμπης
