"Ψυχή και Χριστος σας χρειάζονται. Αυτά τα δύο όλος ο κόσμος να πέσει, δεν ημπορεί να σας τα πάρει, εκτός και αν τα δώσετε με το θέλημά σας. Αυτά τα δύο να τα φυλάγετε, να μην τα χάσετε"

Δημήτριος Νατσιός

300 χρόνια από τη γέννηση του Πατροκοσμά

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

«Στο Μέγα Δέντρο ξεκινά

στο Καλοντάει αγιάζει

χτίζει σκολειά, χτίζει εκκλησιές

χτίζει την Ρωμηοσύνη.

Πάτερ Κοσμά, σαν να ‘ταν χθές

το κήρυγμά σου αχάζει

στη Ρούμελη, στην Ήπειρο

στην απεραντοσύνη».

Το ποίημα είναι του Γεωργίου Αθάνα και αποδίδει νομίζω εναργώς αυτό που στάθηκε ο άγιος Κοσμάς: ο χτίστης της Ρωμηοσύνης. Χτίζει, γράφει ο ποιητής, πρώτα σχολειά και κατόπιν χτίζει και εκκλησιές, διότι «το σχολείον ανοίγει τας εκκλησίας, το σχολείον ανοίγει τα μοναστήρια» κατά τον αείχλωρο λόγο, του αγίου. Τα σχολεία όμως που «ανοίγουν» εκκλησιές και την κατ’ οίκον εκκλησία, την οικογένεια, είναι τα σχολεία του Πατροκοσμά, τα σχολεία που φωτίζουν τους νέους και όχι σαν τα σημερινά που κλείνουν εκκλησιές και γκρεμίζουν μοναστήρια.

Λίγο πιό πάνω από την γενέτειρά μου, στην Άνω Μηλιά Πιερίας, υπάρχει ναός του αγίου. Σε μια διχάλα ενός δέντρου είναι καρφωμένος  ένας σιδερένιος σταυρός από τον Πατροκοσμά: Εκεί δίπλα χτίστηκε η εκκλησιά. Καμάρωναν οι παπούδες: πέρασε κι απ’ τα μέρη μας ο Αγιο-Κοσμάς. Κι απ’ όπου δίδασκε ο Πατροκοσμάς, όπου έστηνε το ταπεινό σκαμνί του, που ήταν ο τάφος του όπως έλεγε, το αντίχριστο Ισλάμ εκεί δεν στέριωνε.

Σε  εποχή που οι κατακτητές μάς αφανίζουν, που οι αλώπεκες του σκότους, οι παπικοί, οργιάζουν, οι Εβραίοι βυσσοδομούν και οι ραγιάδες υποκύπτουν και κατά επαρχίες αλλαξοπιστούν, ο άγιος παίρνει στους ισχνούς ώμους του τον σταυρό του Κυρίου και χτίζει σχολειά για να μαθαίνουν τα σκλαβόπουλα «τι είναι Θεός, τι είναι Αγία Τριάς, τι είναι άγγελοι, αρχάγγελοι, τι είναι καταραμένοι οι δαίμονες, τι είναι Παράδεισος, τι είναι κόλασις, τι είναι αμαρτία και αρετή».

 Στα σημερινά σχολειά των άθεων γραμμάτων, δεν μαθαίνουν οι μαθητές μας τι είναι οι καταραμένοι οι δαίμονες και η αμαρτία, αλλά καλούνται να μιμηθούν τους δαίμονες. (Θυμίζω στο βιβλίο Θεατρικής Αγωγής Ε-Στ Δημοτικού, την παρότρυνση του βιβλίου, σελ. 81, «είσαι δαιμόνιο», να υποδυθούν, δηλαδή, οι μαθητές  το δαιμόνιο). «Το κακό», έλεγε ο άγιος σε μια προφητεία του, «θα σας έρθει από τους διαβασμένους». Δεν είπε μορφωμένους. Ο λαός μας τους μορφωμένους τους ονομάζει γνωστικούς, ενώ τους διαβασμένους πολύξερους. Πολύξεροι είναι οι ημιμαθείς που μεταρρυθμίζουν, αναγεννούν, αναπτερώνουν την Παιδεία, για να καταλήξουμε σήμερα, αντί να έχουμε σχολεία ρωμαίικα, με «ψυχή και Χριστό», να καταντήσουν μάνδρες εκκλησιομαχίας, αφιλοπατρίας και γλωσσικής αφασίας.

Δίδασκα προχτές στους μαθητές μου, παιδιά Στ’ Δημοτικού το Ευαγγέλιο της Κυριακής. Δεν προβλέπεται από το αναλυτικό πρόγραμμα, όμως-και το λέω χωρίς ίχνος έπαρσις, εν οίδα ότι ουδέν ειμί-δεν σκύβω το κεφάλι στο ψευτορωμαίικο, γιατί «όταν μου πειράζουν πατρίδαν και θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα ‘νεργήσω και ό,τι θέλουν ας μου κάμουν», όπως μας εντέλλεται ο πατριδοφύλακας στρατηγός Μακρυγιάννης. Μου λέει ένας μαθητής μου. Γιατί, Κύριε, την ώρα που μας διαβάζετε το Ευαγγέλιο επικρατεί απολυτη ησυχία; Στ’ άλλα μαθήματα αγριεύουμε, είμαστε ανήσυχοι; Τι να του πω του παιδιού; Θυμήθηκα τα λόγια του αγίου: «Δεν βλέπετε ότι αγρίευσε το γένος μας από την αμάθεια και εγίναμεν ως τα θηρία»;

Και πώς να μην αγριέψουν τα παιδιά, να μην γίνουν ωσάν τα γουρουνόπουλα, όπως έλεγε ο άγιος στους γονείς τους, που τ’ άφηναν χωρίς «τα γράμματα που διαβάζουνε / οι αγράμματοι και αγιάζουνε» (Ελύτης). Τα γράμματα αυτά είναι ο λόγος του Κυρίου, ο ίδιος ο Χριστός, και ο λόγος, ο σπόρος αυτός δεν φτάνει εις την γην την αγαθήν, τις ψυχές των παιδιών μας γιατί τον πνίγουν τα αγκάθια. Και τα δηλητηριώδη αγκάθια της αφιλοπατρίας και τη εκκλησιομαχίας, φωλιάζουν στα σχολικά βιβλία Γλώσσας, τα παλιά Αναγνωστικά. Και τα λέγαμε Αναγνωστικά, γιατί μέσω των βιβλίων διάβαζε ο μαθητής τον πολιτισμό μας, περιείχαν γνώσεις ιστορίας, λαογραφίας, θεολογίας, γεωγραφίας, μ’ ένα λόγο, βιβλία, να πω μία λέξη που ποινικοποιήθηκε, Πατριδογνωσίας. Σε αντίθεση με τα νέα-περιοδικά ποικίλης ύλης, όπως απροκάλυπτα τα ονομάζω-που γελοιοποιούν τον δάσκαλο και υπονομεύουν την ίδια την υπόσταση του σχολείου.  

Βεβαίως, να γράψω και τον σκληρό λόγο, υπεύθυνοι είμαστε και εμείς οι δάσκαλοι. «Όταν τα μήλα είναι ξινά, δεν φταίνε τα μήλα, φταίνε οι μηλιές», έλεγε ο άγιος. Ο δάσκαλος είναι η ψυχή του σχολείου. «Σχολείον ίσον δάσκαλος» βροντοφωνάζει ο Παλαμάς. «Καλών των διδασκάλων και οι μαθηταί καλοί γίνονται» ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος και όχι «ΠΡΩΤΑ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ» όπως διακηρύττει το υπουργείο πρώην εθνικής  Παιδείας. Στην παράδοσή μας πάντοτε η διδασκαλία ήταν δασκαλοκεντρική και έτσι πρέπει να παραμένει αρκεί ο δάσκαλος να είναι πρωτίστως πρόσωπο και όχι ρόλος. Διότι ο δάσκαλος διδάσκει με την ίδια του τη ζωή-«τούτο διδασκάλου αρίστου, το δι’ εαυτού παιδεύειν α λέγει». (άγ. Χρυσόστομος).  Μόνο ένα πρόσωπο μπορεί να ενσταλάξει στις ψυχές των παιδιών το μορφωτικό αγαθό.

Τα τελευταία όμως χρόνια παρεισέφρησαν στα παιδαγωγικά τμήματα και στο αμαρτωλό Παιδαγωγικό Ινστιτούτο,  Γραικύλοι της σήμερον με αποτέλεσμα «να βγαίνουν πράγματα από τα σχολεία που ο νους σας δεν φαντάζεται», όπως προφήτεψε ο Πατροκοσμάς.

Ενώ είναι γεμάτο το κελάρι του πατρογονικού μας σπιτιού με καλούδια και με τα τιμαλφή του Γένους και της ηλιόλουστης Ορθοδοξίας μας, αντί να ευφραίνονται τα παιδιά που είναι χριστιανοί Ορθόδοξοι, εμείς τα καταδικάσαμε σε λιμοκτονία, τα ταΐζουμε με τα ξυλοκέρατα, τις γουρουνοτροφές των Φράγκων.

Φέτος κλείνουν 300 χρόνια από την γέννηση του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του εθναποστόλου που έσωσε κυριολεκτικά το Γένος από τον αφανισμό. Και η διάσωσή του οφείλεται στα εκατοντάδες σχολεία που κτίστηκαν με την παραίνεσή του. Τιμάμε στα σχολεία, μας αποστέλει και σχετικές εγκυκλίους το υπουργείο, τις γνωστές χαζοχαρούμενες παγκόσμιες ημέρες, του ύπνου, των ζώων, της ξενοφοβίας, του γέλιου, του χαχανητού, της βλακείας-όταν καταργείς το εορτολόγιο, την μνήμη τω αγίων, ψάχνεις υποκατάταστατα-ενώ θα έπρεπε, αν τούτο το κράτος ήταν ελληνικό και όχι μνημονιακό απολειφάδι, να κηρυχτεί έτος Αγίου Κοσμά και να προβλεφθούν σχετικές εκδηλώσεις. Τόσες και τόσες «δράσεις» αναλαμβάνουμε, μία για να μας υπενθυμίζει σε ποιούς χρωστάμε ελεύθερη πατρίδα τι πείραζε; Συμβουλεύω τους συναδέλφους, που έχουν πίστη στο Χριστό και φιλοπατρία-εμείς οι «σκοταδιστές» για τους προσκυνημένους στο σύστημα-να παρατήσουν για μια μέρα τα σχολικά περιοδικά-βιβλία και να διαβάσουν, να μιλήσουν στους μαθητές τους για το ποιος ήταν και τι πρόσφερε ο άγιος στο Γένος. Είναι πράξη αντίστασης στην περιρρέουσα σκυβαλοκρατία. Να πιάσουν τον Πατροκοσμά από το χέρι και να τον φέρουν μες στην τάξη κι αυτός ξέρει τι θα διδάξει στα παιδιά.

Να καθαρογράψουν και να δώσουν στους μαθητές, για αντιγραφή και ορθογραφία, που λέγαμε παλιά τούτα τα «ελληνοσώτειρα» λόγια: «Τούτο σας λέγω και σας παραγγέλω, καν ο ουρανός να κατεβεί κάτω, καν η γη ανεβεί επάνω, καν όλος ο κόσμος χαλάσει, καθώς μέλει να χαλάσει, σήμερον, αύριον, να μη σας μέλλει τι έχει να κάμει ο Θεός. Το κορμί σας ας το καύσουν, ας το τηγανίσουν,τα πράγματά σας ας τα πάρουν, μη σας μέλλει, δώσετέ τα, δεν είναι ιδικά σας. Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται. Αυτά τα δύο όλος ο κόσμος να πέσει, δεν ημπορεί να σας τα πάρει, εκτός και τα δώσετε με το θέλημά σας. Αυτά τα δύο να τα φυλάγετε, να μην τα χάσετε».

----------------------------------------------------------------------------

Για την αντιγραφή από τις ΑΚΤΙΝΕΣ

Αισθάνομαι ότι την γενιά μας πολλά τέτοια κείμενα μας την ξυπνούν από τον λήθαργο με τον οποίο δυστυχώς μάθαμε να ζούμε (οι περισσότεροι, γιατί υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις)...

...αλλά μετά δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε τον πρώτο ενθουσιασμό και ξαναγυρνάμε στα ίδια!

Είναι σεβαστό και ανθρώπινο, αλλά τουλάχιστον - όταν η καρδιά σκιρτάει στα παραπάνω - είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη..κάτι μεγάλο..κάποια αρχή...είναι ακόμη και το ήμισυ του παντός!

Να θέλεις..να επιθυμείς...να ζητάς...να δακρύζεις για αυτά που θα έπρεπε να έχεις χτίσει μέσα σου, αλλά λόγω του κόσμου...πληγώθηκες, έπεσες, τσαλακώθηκες και δεν μπόρεσες μέχρι σήμερα να έχεις μέσα σου σαν κύρια χαρακτηριστικά της ύπαρξής σου. 

Πάρτε ό,τι αγαπάτε από το παραπάνω κείμενο...και κάντε το κτήμα σας, βάλτε το μέσα στην καρδιά σας, προσέξτε να μην σας το κλέψουν (γιατί πολλοί θα έρθουν να τα πάρουν!!)...

...κάντε ό,τι μπορεί ο καθένας με απαλότητα, με απλότητα, χωρίς πίεση, χωρίς εξαναγκασμό, αλλά με φιλότιμο και αγάπη όπως συμφωνούσαν δύο μεγάλοι Άγιοι της εποχής μας ο γερό Πορφύριος και ο γερό Παϊσιος..

Δεν θέλει άγχος, δεν θέλει πίεση κουραστική με πλάκωμα στην καρδιά...

...μονάχα θέληση...διάθεση...όρεξη για αλλαγή και λίγη βία..τόση όση αντέχει ο καθένας!

Όπως βιάζεις λιγάκι τον εαυτό σου για το παιδί σου, όταν δεν έχεις διάθεση & είσαι κουρασμένος από τη δουλειά.. αλλά παίζεις μαζί του, γιατί βλέπεις πόσο το χαίρεται..να κάπως έτσι το αισθάνομαι..τέτοια βία, γλυκιά, απαλή, αποδοτική, ουράνια, που φέρνει λιακάδα μετά...και ξεκούραση τελικά!

Και ΟΛΑ τα άλλα που ΔΕΝ μπορούμε ας τα αφήσουμε στον Κύριο της Ζωής και της Ανάστασης να τα Αναστήσει εντός μας...γιατί είναι αποθαμένα!

Να ξυπνήσει τις καρδιές μας...να τις ντύσει την στολή την πρώτη...να τις ετοιμάσει για μάχη...για αγώνα...καθημερινό...δυνατό, αλλά με καρπούς μια μέρα!

Από τούτη τη ζωή...!!

ΔΕΝ μιλάμε μόνο για μετά...

Όταν αλλάζουν οι καρδιές...από τώρα χαίρονται τα Ουράνια...

"τον Παράδεισο αν δεν το ζείτε από δω μην περιμένετε στην άλλη ζωή" (τάδε έφη γέροντας Αγάθωνας Ηγούμενος Ι.Μ.Κωνσταμονπιτου Αγίου Όρους)

Αυτό ακριβώς μας λέει κι ο πατρο Κοσμάς...

Τούτο σας λέγω και σας παραγγέλω, καν ο ουρανός να κατεβεί κάτω, καν η γη ανεβεί επάνω, καν όλος ο κόσμος χαλάσει, καθώς μέλει να χαλάσει, σήμερον, αύριον, να μη σας μέλλει τι έχει να κάμει ο Θεός. Το κορμί σας ας το καύσουν, ας το τηγανίσουν,τα πράγματά σας ας τα πάρουν, μη σας μέλλει, δώσετέ τα, δεν είναι ιδικά σας. Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται. Αυτά τα δύο όλος ο κόσμος να πέσει, δεν ημπορεί να σας τα πάρει, εκτός και τα δώσετε με το θέλημά σας. Αυτά τα δύο να τα φυλάγετε, να μην τα χάσετε

Γιατί ο κόσμος ήταν πάντοτε χαλασμένος...

...και σήμερα μέλει να χαλάσει μια και όξω, αφού χάσαμε την ουσία της ζωής που είναι ο Χριστός!

"Και ζωή χωρίς Χριστό δεν είναι ζωή..πάει τελείωσε!" (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)

Οπότε πρέπει να νιώσουμε...ή έστω να ζητήσουμε να νιώσουμε...το θέατρο του πράγματος και να μην κολλάμε στα του βίου τούτου...όχι παραπάνω από όσο μας χρειάζεται για να προχωρήσουμε τουλάχιστον!

Σιγά-σιγά...απαλά-απαλά...όσο μπορεί ο καθένας!

Μετάνοια...Εξομολόγηση...την ευχούλα...και τακτική Θεία Κοινωνία!

Και έχει ο Καλός Θεός...

ΕΠ-ΑΝΑΣΤΑΣΗ μέσα από το σπίτι...για να βγει και έξω στον κόσμο μια μέρα!

Και θα βγει ρε παιδιά...

Δεν κρύβεται το ΦΩΣ...

"Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη·" (Ματθ. ε'/14)

Καλή δύναμη & καλόν αγώνα μέχρι το τέλος...

"ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται" (Ματθ. κδ' / 13)

Χαραλάμπης