Σὲ μία ἐκκλησία τοῦ Γαλατὰ τὴν Μεγάλη Σαρακοστὴ τοῦ 1954

Τοῦ  Ἀρχιμανδρίτου Γαβριήλ Διονυσιάτου

Σέ μία Ἐκκλησία τοῦ Γαλατά στήν Πόλη, ὅπου συχνάζουν οἱ ναυτικοί καί ταξιδιῶται ν’ ἀνάψουν τό κεράκι τους γιά τούς δικούς τους καί τό καλό ταξείδι πρός τίς φουρτουνιασμένες θάλασσες τοῦ Πόντου. Ἐκεῖ τή Μεγάλη Σαρακοστή τοῦ 1954 πῆγε νά λειτουργήση καί νά ξομολογήση τούς Χριστιανούς κάποιος Γέρων Πνευματικός*, γιά πρώτη φορά ἐπισκεπτόμενος τήν Πόλη. Ὁ τακτικός ἐφημέριος, ἐξυπηρετῶν καί ἄλλην Ἐκκλησίαν εἰς γειτονικόν Ἁγίασμα, ἀφοῦ τόν κατετόπισε εἰς τά τοῦ Ἱεροῦ Βήματος, τοῦ ἔδωσε καί μερικές δεκάδες ὀνομάτων «ζώντων καί τεθνεώτων», τόν ὠδήγησε εἰς συνεχόμενον σκοτεινόν Παρεκκλήσιον, καί ἀφοῦ τοῦ ἔδειξε μικρᾶν κλίμακα ἀνερχομένην ἑλικοειδῶς τά κατηχούμενα τοῦ Ναοῦ, τοῦ εἶπεν ἐμπιστευτικῶς, ὅτι τόν περιμένουν ἐπάνω καμμιά δεκαριά ἄνθρωποι γιά νά ἐξομολογηθοῦν καί εἶναι ἀνάγκη ν’ ἀνεβῆ νά τούς ἐξομολογήση καί μεταλάβουν εἴτα εἰς τήν Λειτουργίαν, διότι ἐπείγονται νά φύγουν τό βράδυ μέ τό πλοῖον τῆς γραμμῆς, εἶναι ξένοι ἀπό μακρυά. Ἀνέβαινε ὁ Γέρων συλλογιζόμενος τό δύσκολον ζήτημα τῆς....

συνεννοήσεως μετ’ αὐτῶν, ἐφ’ ὅσον ἤσαν ξένοι ἀπό μακρυά αὐτός δέ πλήν τῆς Ἑλληνικῆς δέν ἐγνώριζεν ἄλλην γλώσσαν.

Ἐκεῖ εἰς τό ἡμίφως τοῦ ὑπερώου διέκρινε δεκάδα ἀνδρῶν χωρικῶν μεγάλης ἡλικίας, οἵτινες εἰς τό ἀντικρυσμά τοῦ ἔβαλον ὅλοι μετάνοιαν καί ὁ γεροντότερος τοῦ εἶπεν εἰς ποντιακήν διάλεκτον:

«Ἠμεῖς Χριστιανοί, πάτερ, ἅ σόν Πόντον, καί λαλεύομεν (φιλοῦμεν) τά πόδα σου, νά ξαγουρεύουμεν καί μεταλάβομεν σήμερον καί ἀπές νά λέομεν στήν ἁγιωσύνην σου ντό θέλομεν ἕνα κι ἄλλον».

Εὐτυχῶς ὅτι ὁ Γέρων συναναστραφείς πρό ἐτῶν μετά Ποντίων προσφύγων ἐν Μακεδονία ἐνεθυμεῖτο ἀρκετά της ἀπηρχαιωμένης αὐτῆς ἑλληνικῆς διαλέκτου καί ἐννόησε τι ήθελον, καί τί θά τοῦ ἔλεγον ἐξομολογούμενοι. Ἔμαθε λοιπόν παρ’ αὐτῶν ὅτι ὁλόκληρον τό χωρίον των εἶναι κρυπτοχριστιανοί ἀπό πολλῶν ἐτῶν, καί εἰς τήν ἀνταλλαγήν δέν τούς ἐπετράπη νά φύγουν εἰς τήν Ἑλλάδα, διότι τά «νεφούζια» τούς (ταυτότητες) ἤσαν μέ τουρκικά ὀνόματα, ὅτι στό φανερό εἶναι Ὀθωμανοί καί Τοῦρκοι, καί στό κρυφό εἶναι Χριστιανοί καί Ἕλληνες καί περιμένουν νά τούς γλυτώσει ὁ Θεός ἀπό τήν σκλαβιά. Στά φανερά λέγονται Χασάνηδες καί Μεμέτηδες, καί τά πραγματικά  ὀνόματά τους εἶναι Γεώργιος, Παναγιώτης κ.λ.π. Ἔχουν ἕνα δικό τους δῆθεν Χότζα, ἀλλά οὔτε περιτομή κάνουν, οὔτε ραμαζάνια καί Μπαϊράμια΄τουναντίον, μυστικά σέ ὑπόγειες Ἐκκλησίες ἑορτάζουν Χριστιανικά τό Πάσχα, τά Χριστούγεννα, τῆς Παναγίας.

Πρίν τῆς «ἀνταλλαγῆς» ἔπαιρναν Παπά ἀπό γειτονικά χωριά καί τούς βάπτιζε, τούς στεφάνωνε, τούς λειτουργοῦσε τίς μεγάλες ἑορτές καί μετελάμβανον. Ἀλλά τώρα δέν ὑπάρχει πουθενά Παπάς καί ἀναγκαστικῶς ἔρχονται στήν Πόλη ἐκ περιτροπῆς γιά δουλειές δῆθεν καί γίνονται Χριστιανοί.

Ὁ Γέρων Πνευματικός τά ἤκουσε σαστισμένος, τοῦ ἐφαίνετο ὅτι διάβαζε συναξάρι τῆς ἐποχῆς τοῦ Διοκλητιανοῦ καί δέν ἠμποροῦσε νά συγκρατήση τά δάκρυα ἀπό τήν συγκίνηση.

Ἐξoμολογήθηκαν βιαστικά, καί ὅλοι μαζί κατέβηκαν ἀθόρυβα εἰς τό σκοτεινό Παρεκκλήσι, ἀπ’ ὅπου θά ἤκουον τήν Λειτουργίαν τῶν Προηγιασμένων, χωρίς κανείς νά τούς βλέπη. Καί ὅταν μετά τήν λῆξιν ἐμετάλαβον οἱ ἄλλοι ἐκκλησιαζόμενοι, ἐγένετο ἡ ἀπόλυσις καί ἔφυγε καί ὁ κανδηλάπτης, ἔμεινε δέ μόνος ὁ λειτουργός Πνευματικός μέ τόν γνωστόν σκοπόν τῆς ἐξομολογήσεως, τότε κλείσας ἔσωθεν τάς θύρας καί λαβῶν τά Ἅγια εἰσῆλθεν εἰς τό Βῆμα τοῦ Παρεκκλησίου καί ἐκάλεσε τούς μαρτυρικούς Κρυπτοχριστιανούς, ἴνα «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης προσέλθωσι».

«Μεταλαμβάνει ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ, Γιορίκας-Γεώργιος, τό τίμιον καί πανάσπιλον καί ζωοποιόν Σῶμα καί αἷμα τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον. Ἀμήν».

«Μεταλαμβάνει ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ, Ἀναστασ-Ἀναστάσιος εἰς….».

Μετά τήν «Εὐχαριστίαν» καί τήν ἀπόλυσιν, εἶπον εἰς τόν Πνευματικόν: Πάτερ, νά κάνης μᾶς ἄλλον κι’ ἕναν χάριν, ἔχουμες ἀδά σήν Πόλιν καί τάς καρίδας (γυναίκας) καί τέσσαρα παιδία μοῦν, καί τό πουρνίν (αὔριον) νά βαπτίζης τά παιδία, νά μυρώνης τά, Πάτερ, κουρπᾶν Πάτερ*, ποῖσον τά Χριστιανούς. Ὁ Πουπᾶν ἀδά τῆς Ἐκκλησίας φοβόσκετεν, Πάτερ, τούς Τουρκάδες κ’ ἐβάπτιζε τά. Ντό νά κάνουμεν, Πάτερ, σεμέτερον τήν Ἑλλάδαν κι’ ἀφήνουν μας νά δεβαίνουμεν. Στό Χριστό καί στήν Παναγίαν τήν Σουμελᾶν ὁρκίζομεν σέ, Πάτερ, ποῖσον τό καλόν ἅ σέ μᾶς τά παιδία σου».

«Μά ὁ Παπάς ἀδά εἶπε μέ, πώς θά φύγετε τό βράδυν μέ τό παπόρ».

«Νά συγχωρέης μας, Πάτερ, λέομεν ψεματίας, ὡσάν νά λάσκομεν τές δουλεῖες μας. Ντό νά κάνουμεν, Πάτερ; Ὁ Θεόν νά λυπᾶται τά μετεραν τά βάσαναν».

Ἔμειναν σύμφωνοι νά ἔλθουν τό βράδυ μέ τάς γυναίκας καί τά παιδία, νά μείνουν στό δωμάτιο τοῦ Παπᾶ, ὁ ὁποῖος ὑπό μίαν πρόφασιν θά ἔλειπε, καί τήν νύκτα μυστικά θά γινόταν ἡ βάπτισις τῶν παιδιῶν κ.λ.π.

Ἦλθον τμηματικά καί μέ προφυλάξεις τό βράδυ πρός τό σουρούπωμα, ἕως ὅτου καθησυχάση ὁ κόσμος. Ἐξωμολογήθηκαν καί αἵ γυναῖκες, καί πρό τοῦ μεσονυκτίου ἐγένετο καί ἡ βάπτισις, τό μύρωμα καί ὁ Ἐκκλησιασμός τῶν παιδίων εἰς τό Παρεκκλήσιον.

Μετά τό νεοβάπτισμα κοιμηθήκανε ἐπάνω ὑπό τήν φύλαξιν μίας γυναικός, οἱ δέ ἄλλοι ἐξημερώθηκαν εἰς τόν Ναόν…  Ὁ Γέρων Πνευματικός τους ἔκαμε εὐχέλαιον, κατόπιν τούς ἔκανε καί παράκλησιν τῆς Παναγίας, καί ἐνόσω αὐτός ἐδιάβαζεν καί ἔψαλλεν, αὐτοί ὅλοι, ἄνδρες καί γυναῖκες γονατιστοί ἐψιθύριζον τό «Κύριε ἐλέησον» καί «Παναγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς».

Ὅταν ἐξημέρωσε, τούς εἶπε νά μή φύγουν, νά πᾶνε νά ἡσυχάσουν καί τήν ἄλλην ἡμέραν τήν Παρασκευήν θά κάμη πάλιν Λειτουργίαν νά μεταλάβουν αἵ γυναῖκες καί τά νεοβάπτιστα παιδία. Τούς ἄφησε καί εἰσῆλθε εἰς τό Ἱερόν, ἴνα ρίψη ὀλίγον νερό εἰς τό πρόσωπόν του εἰς τόν «Νιπτήρα» καί ἀνανήψη ἐκ τῆς ἀγρυπνίας. Αὐτοί ἀνέβηκαν ἐπάνω καί σέ λίγο κατέβηκαν πάλιν δύο, οἱ γεροντότεροι καί τοῦ εἶπαν:

-«Ἀτώρα, Πάτερ, νά λέομεν σε έναν κι’ ἄλλον τά’ ἀμέτεραν τάς δουλείας. Τά πόδα σου νά λαλεύομεν, κουρμπᾶν Πάτερ, ν’ ἀκούης μας, σ’ ἐμέτερον τό χωρίον Πουπᾶν κι’ ἔχουμεν, ἀνάστασιν καί ξερομεν ἀδά στά τράντα χρονίας. Ντό ψυήν νά δίομεν σόν Θεόν, Πάτερ; Τά παιδία μουν ἀντρέβουν χωρίς Πουπᾶν, στεφᾶν ποῖον νά θέκη τά στό ἀφκάλ; Γκουρτσουλᾶν (οἱ καϋμένοι) παποῦδες μας καί χασταλῆδες (ἄρρωστοι) ποθαίνουν χωρίς Λειτουργίαν, Πάτερ. Ἄχ! Ἀφωρισμένον σκλαβίαν. Ἐνέγκαμεν, Πάτερ, ἕνα σακίν μικρό, χῶμα τεμέτερον τό κοιμητήρ, νά διαβάζης το νά ρίξωμεν ἐκεῖ καί σήν τάφοιν του. Νά διής μας, Πάτερ, λειτουργίαν, νά δίομεν σαμέτερα τα παιδία, Πάσχα ἔρχετεν, Πάτερ, καί νά κάνης μας καί ἴνα ἀνάστασιν, ν’ ἀκούσουμε «Χριστός ἀνέστη». Πάτερ, κι’ ἀπές ἄς πεθάσκομεν».

Τούς εἶπεν ὁ Πνευματικός νά ἔλθουν πάλι καί τό βράδυ ὅλοι τους, ὅπως καί ἔγινε. Καί ἀφοῦ κοιμήθηκαν τά παιδία, τούς εἶπε ὅσα ἠδύνατο περί τῆς θρησκείας μας, τούς συνεβούλευσε νά εἶναι σταθεροί εἰς τήν πίστιν τοῦ Χριστοῦ καί νά ἔχουν εἰς αὐτόν τήν ἐλπίδα τους, ὅτι μία μέρα θά τελειώσουν τά βάσανά τους. Τόν διέκοπταν μέ ἐρωτήσεις σπαρακτικές: «Ντό κάνουν ταμέτερα τά παιδία, Πάτερ, στή Πατρίδα μας τήν Ἑλλάδα; Ντό κάνει ὁ Βασιλέαν ὁ Κωνσταντῖνον;…».

Τοῦ ξέφυγε καί τούς εἶπε μέ δάκρυα στούς ὀφθαλμούς ὅτι ὁ Κωνσταντῖνον ὁ Βασιλέαν ἀπέθανεν!….  Ὅλοι τους ἤρχισαν τά κλάματα, καί αἵ γυναῖκες περισσότερον νά κλαίγουν λέγοντας: «Ὁ Κωνσταντῖνον μας κι’ ἐπεθαίνει, ὁ Βασιλέαν μᾶς ζῆ, ὁ Κωνσταντῖνον μας θά παίρνη μας νά δεβαίνομεν στή Πατρίδα, ἀοῖκον λόγον χαπάρ κι’ ἔχουμε, Πάτερ».

Τούς καθησύχασε λέγοντας, ὅτι ὁ Θεός θά στείλη ἄλλον Κωνσταντῖνον νά τούς ἐλευθερώση καί νά τούς πάγη ὅπου αὐτός θέλει, καί μόνον ὑπομονήν καί ἐλπίδα νά ἔχουν καί ἀγάπη μεταξύ των. Μετά κατέβηκαν στήν Ἐκκλησίαν καί ὁ Γέρων Πνευματικός ἀνέγνωσε τήν νεκρώσιμον ἀκολουθίαν μέ τά ὀνόματατων «τεθνεώτων» ἐπί τοῦ χώματος, ἔπειτα τούς ἔδωσε καί τό κλειδίον τοῦ ἄλλου δωματίου, ὅπου ἔμενεν αὐτός καί τούς ἔστειλε νά ξεκουραστοῦν, καί τό πρωί θά τούς ξυπνοῦσε ὁ ἴδιος.

Ὄρθρου βαθέος ἀνέβηκε καί τούς ἐξύπνησε, καί ἕως ὅτου αὐτοί ἑτοιμασθοῦν, ἔψαλλε τόν κανόνα τοῦ Μεγάλου Σββάτου «Κύματι θαλάσσης», κατέβηκαν καί αὐτοί καί ἀπό τά γράμματα κατάλαβαν, ὅτι θά τούς κάνη τήν Ἀνάστασιν.

Ἐκάλεσε τόν γεροντότερον καί τοῦ εἶπε νά πάρη ἀπό τό παγκάρι κηρία, ὅσες ψυχές εἶναι εἰς τό χωρίον των καί νά μοιράση εἰς ὅλους ἀνά δέκα. Εἰσελθών δέ εἰς τό Ἅγιον Βῆμα καί φορέσας λευκά ἄμφια ἐξῆλθεν εἰς τήν ὡραίαν Πύλην μέ ἀναμμένη λαμπάδα καί εἶπε μέ φωνήν παλλομένην: «Δεῦτε λάβετε φῶς», «δεῦτε λάβετε φῶς», «δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνασπέρου φωτός καί δοξάσατε Χριστόν τόν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν».

Τούς εἶπε καί ἤναψαν ὅλα τά κηρία, ἀνέγνωσεν ἔπειτα τό β΄ἑωθινόν «Διαγενομένου τοῦ Σαββάτου» καί μετά τό «Δόξα τή ἁγία καί ζωοποιῶ καί ἀδιαιρέτω Τριάδι….» ἔψαλλε τό «Χριστός ἀνέστη» ἐκ τρίτου. Καί ὄτε ἔστρεψε ἴνα εἴπη εἰς αὐτούς νά ψάλλουν καί αὐτοί, ὅλοι τους ἤσαν ἀγκαλιασμένοι καί ἔκλαιον καί κατεφιλοῦντο. Ἤρπασε καί αὐτός εἰς τάς ἀγκάλας του τά μικρά νεοφώτιστα καί τά ἐφίλησε, εἴτα τούς εἶπε παρηγορητικούς λόγους, ὅτι «καί τό Γένος θ’ ἀναστηθῆ μίαν ἡμέραν ὁλόκληρον, καί ἡνωμένον θά ἑορτάζη πλέον τήν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου, ὡς μία οἰκογένεια». Τούς συνέστησε ἔπειτα νά σβήσουν τά κηρία, καί ὅταν ὑπάγουν εἰς τό χωρίον των τήν ἡμέραν τοῦ Πάσχα νά τά μοιράσουν εἰς ὅλους νά τά’ ἀνάψουν βαπτισμένοι καί ἀβάπτιστοι, νά ψάλλουν τό «Χριστός ἀνέστη», καί ὅτι ὅσοι εἶναι βαπτισμένοι καί στεφανωμένοι νά μεταλάβουν ἀπό τήν Ἁγίαν Κοινωνίαν, πού θά τούς δώση αὔριον νά πάρουν μαζί τους.

Ἕως ὅτου ξημερώση καλά, ἐδιάβαζεν εἰς ἐπήκοον πάντων τήν Ἀκολουθίαν τή Μεταλήψεως, εἴτα τήν συγχωρητικήν εὐχήν. Ὅλοι τους εἰσῆλθον εἰς τό Παρεκκλήσιον, ἀφ’ ὅπου ἤκουον τήν θείαν Λειτουργίαν. Εἰς τό τέλος μετέδωκε πρῶτον τά ἄχραντα Μυστήρια εἰς τά νεοφώτιστα παιδία, εἰς τάς γυναίκας ἔπειτα, καί κατόπιν εἰς τούς ἄνδρας.

Ἐκεῖνοι ἐδίσταζαν: «Ἴνεται, Πάτερ, ἕναν καί ἄλλον κοινωνίαν;»

«Γίνεται», τούς εἶπε, «Σῶμα Χριστοῦ μεταλάβετε, πηγῆς ἀθανάτου γεύσασθε».

Ὅλα ἔγιναν ἐν τάξει. Καί ὅταν μετ’ ὀλίγον ἀνέβηκε εἰς τό δωμάτιον καί ἐπρόκειτο νά χωρισθοῦν, ἴνα πρός τό ἑσπέρας φύγουν μέ τό πλοῖον, θρῆνος καί κλαυθμός καί ὀδυρμός πολύς, ἀλλά σιωπηλό κατέκλυσε τήν αἴθουσα: Αὐτοί δέν ἤθελον νά τόν ἀφήσουν, καί αὐτός δέν ἠμποροῦσε νά τούς ξεπροβοδίση πέραν τῆς Ἐκκλησίας, διότι φοροῦσε τά ράσα…. Καί ἡ …. Πολιτισμένη αὐτή χώρα δέν τά ἐπιτρέπει. «Νά λαλεύομέν σε, Πάτερ…. Νά μνημονεύης, Πάτερ, ντό νά λέομεν σέ, Πάτερ;».

«Νά εἰπῆτε τάς εὐχάς μου στούς Χριστιανούς μας, νά εἶναι καλοί Χριστιανοί, νά πιστεύουν στόν Χριστόν μας καί στήν Ἑλλάδα μας καί ὁ Θεός θά τούς εὐλογή, ἡ Πατρίδα μας θά τούς σκέφτεται πάντοτε καί ἐγώ δέν θά σᾶς λησμονήσω ποτέ».

Καί πῶς νά τούς λησμονήση, ὅπου τά δάκρυα των κατέβρεξαν τάς χείρας του, πῶς νά μήν ἐνθυμῆται τήν ἄκραν εὐλάβειάν των καί τά περιστατικά των, ὅμοια πρός τά τῶν Χριστιανῶν τῶν πρώτων αἰώνων, πῶς νά ξεχάση τήν κατακόμβην τοῦ Παρεκκλησίου τῆς Γοργοεπηκόου; Πάντοτε τούς ἐνθυμεῖται καί ἀρκεῖται ἤδη ἐν γήρει εἰς τό ψαλμικόν: «Μνήσθητι, Κύριε, τῆς ταλαιπωρίας τῶν πτωχῶν καί τοῦ σπαραγμοῦ τῶν πενήτων΄Κύριε, ἐπίφανον τό πρόσωπόν σου καί σωθησόμεθα».

Πῶς νά λησμονήσω τά βάσανα τῆς ἐκλεκτῆς αὐτῆς Φυλῆς, πού βρέθηκε γεωγραφικῶς μεταξύ λαῶν  βαρβάρων τήν ψυχήν, λαῶν ἀνεπίδεκτων πραγματικοῦ πολιτισμοῦ, λαῶν μέ θηριώδη ἔνστικτα!…..

(*πρόκειται γιά τόν ἴδιο τόν γράφοντα)

(*κουρμπᾶν Πάτερ: ἅγιε Πάτερ)

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ

Ἁγιορειτικές Διηγήσεις Ἀρχιμ. Γαβριήλ Διονυσιάτου (+)

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Για την αντιγραφή από το Ρωμαίϊκο Οδοιπορικό

Πολύ ζωντανή και διδακτική ιστορία...ιδιαίτερα προς όλους εμάς που έχουμε δεχτεί ως δεδομένο την ελευθερία μας να λατρεύουμε τον Θεό μας έτσι άνετα και χωρίς δυσκολίες!

Και τι διάκριση αυτός ο Πνευματικός...έκανε στην άκρη όλους τους κανόνες και τα πρέπει της εκκλησίας ένεκεν της αγάπης και της ανάγκης αυτών των ανθρώπων να ζήσουνε Χριστό..εδώ και τώρα!

Έγινε εξομολόγηση...Θεία Μετάληψη...έγινε Ανάσταση (σε άλλο χρόνο...αφού ο Θεός είναι άχρονος!)...και πήραν μαζί τους τα Άχραντα Μυστήρια να κοινωνήσουν οι ίδιοι τους αδερφούς τους...!!!

Γεύσασθε καὶ ίδετε ότι χρηστὸς ο Κύριος!

Τι ελευθερία είναι ο Θεός...εγώ προσωπικά ακόμη δεν μπορώ να το συλλάβω...και βασανίζομαι με τις βλακείες του νοός μου!

Μέγας εἶ, (είσαι) Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου, 

καὶ οὐδεὶς λόγος ἐξαρκέσει (αρκεί) πρὸς ὕμνον 

(να υμνήσει) τῶν θαυμασίων σου!!

Καλή δύναμη & Καλόν αγώνα & μια προσευχή παραπάνω για τους απανταχού της γης διωκόμενους Ορθοδόξους αδερφούς μας  Χριστιανούς που αγαπούν πολύ τον Θεό & ο Θεός αυτούς γιατί είναι πονεμένοι & Τον ομολογούν παρά τις αντιξοότητες του βίου τους!

Καλό υπόλοιπο Σαρακοστής!

Χαραλάμπης

Καλή, Δυναμική, Αγωνιστική μα προπαντώς Ευλογημένη Αγία & Μεγάλη Τεσσαρακοστή 2012

Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε και εις τους αιώνες!

Αν και καθυστέρησα κάποιες μέρες, εντούτοις σας στέλνω τις ευχές μου για μια Καλή, Δυναμική, Αγωνιστική μα προπαντώς Ευλογημένη Αγία & Μεγάλη Τεσσαρακοστή που θα μας οδηγήσει από το πάθος και τον θάνατο..στην Ανάσταση του Κυρίου μας...και είθε και την δική μας!

«ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, 

ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας 
(Απ. Παύλος - Β’ Κορ. 6,2)
ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους 

καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός 
(Απ. Παύλος - Ρωμ. 13,12)» 

Το παραπάνω αποτελεί Ιδιόμελο των Αποστίχων που ψάλλεται στον Εσπερινό της Κυριακής της Τυρινής (Εσπερινός της Συγχωρήσεως).

Οι τρόποι να βαδίσει κανείς στον παραπάνω δρόμο είναι πολλοί. Όσοι και οι άνθρωποι. 

Πόσο σέβεται ο Θεός την προσωπικότητά του καθενός από εμάς δεν μπορούμε ούτε στο τόσο να το συλλάβουμε!

Γι'αυτό άλλωστε υπάρχει και τόσος πόνος στη ζωή, αφού μας αφήνει ελεύθερους είτε να αγαπήσουμε (να υπάρχουμε) ή να μισήσουμε (να χανόμαστε).

Γι'αυτό ΟΜΩΣ υπάρχουν και τόσο διαφορετικοί Άγιοι στο συναξαριστή της Εκκλησίας μας.

Όλοι ακολούθησαν το Φως, μα ο καθένας με τον τρόπο του & ανάλογα με τα χαρίσματά που ο Δωροδότης Θεός μας έδωσε στον καθένα τους!

Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού!

Μία όμως η Οδός, Μία η Αλήθεια, Μία η Ζωή..."Εγώ ημί η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή" (Κατα Ιωάννη, ΙΔ΄, 6).

Οι πατέρες της Εκκλησίας μας γνωρίζοντας ότι αυτή η περίοδος είναι μεν "καιρός ευπρόσδεκτος", αλλά και καιρός απαιτητικός, δύσκολος & αγωνιστικός θέσπισαν κάποιες ιερές ακολουθίες που αποτελούν την πνευματική μας βοήθεια (όχι την στεγνή μας υποχρεώση...βοήθεια είναι..εργαλεία είναι...όπλα είναι...για να ειρηνεύσουμε & να ζήσουμε αληθινά..!) για να μπορέσουμε να βαδίσουμε δυναμικά και ωφέλιμα τούτο το δρόμο με καρπούς μετανοίας και εσωτερικής καλής αλλοιώσεως..καλής αλλαγής!

Έτσι κάθε εβδομάδα και για τις επόμενες πέντε (5) εβδομάδες σε πολλούς Ιερούς Ναούς (ή και στο σπίτι) τελούνται οι παρακάτω Ιερές Ακολουθίες, στις οποίες μπορεί να συμμετέχει ο κάθε χριστιανός και οι οποίεςωφελούν τα μέγιστα στο να ζήσει κανείς την περίοδο της Αγίας & Μεγάλης Τεσσαρακοστής:

• κάθε Σάββατο πρωί - Θεία Λειτουργία (σε Ιερούς Ναούς μόνο) & μνημόσυνα για τους κεκοιμημένους μας & απόγευμα - Εσπερινός (τελείται σε Ιερούς Ναούς, αλλά και στο σπίτι χωρίς τις ευχές του Ιερέα)
• κάθε Κυριακή πρωί - Όρθρος (σε Ιερούς Ναούς ή και στο σπίτι χωρίς τις ευχές του Ιερέα) & Θεία Λειτουργία (σε Ιερούς Ναούς μόνο)
• κάθε Δευτέρα απόγευμα - Μέγα Απόδειπνο (σε Ιερούς Ναούς ή και στο σπίτι χωρίς τις ευχές του Ιερέα)
• κάθε Τρίτη απόγευμα - Μέγα Απόδειπνο (σε Ιερούς Ναούς ή και στο σπίτι χωρίς τις ευχές του Ιερέα)
• κάθε Τετάρτη - (πρωί ή απόγευμα) Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Θείων Δώρων (σε Ιερούς Ναούς μόνο) &  βράδυ - Μέγα Απόδειπνο (σε Ιερούς Ναούς ή και στο σπίτι χωρίς τις ευχές του Ιερέα)
• κάθε Πέμπτη απόγευμα - Μέγα Απόδειπνο (σε Ιερούς Ναούς ή και στο σπίτι χωρίς τις ευχές του Ιερέα)
• κάθε Παρασκευή - (πρωί ή απόγευμα) - Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Θείων Δώρων (σε Ιερούς Ναούς μόνο) & βράδυ - Μικρό Απόδειπνο & Χαιρετισμοί της Παναγίας μας (σε Ιερούς Ναούς ή και στο σπίτι χωρίς τις ευχές του Ιερέα)

Από τις παραπάνω Ακολουθίες, όσες μπορούν να τελεστούν και στο σπίτι εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου να είναι ευλογημένο και είναι (ευλογημένο) όταν τελείται ορθά προς δόξαν Κυρίου με όρεξη και αγάπη..Έστω και ένα μικρό αχ! από τα βάθη της καρδιάς μας για τον Θεό είναι μέγιστη προσευχή! Δεν είναι τα λόγια μόνο...αλλά η συμμετοχή της καρδιάς σε αυτά... Αυτά βοηθούν γιατί είναι γραμμένα με φωτεινά γράμματα από Αγίους Πατέρες εν Αγίω Πνεύματι... εμείς όμως ή τα τρέχουμε...ή μετέχουμε σε αυτά! Η επιλογή..δική μας!

Αισθάνομαι όμως πως η βοήθεια σε ένα αγιασμένο τόπο όπως ο Ιερός Ναός είναι κατά πολύ μεγαλύτερη, αφού είμαστε πολύ αδύναμοι ακόμα για να πράξουμε κάτι τέτοιο στο σπίτι πολλές φορές. Όταν λοιπόν μας πιάνει η ραθυμία και η κούραση της ημέρας... και μόνο η κίνησή μας να ξεβολευτούμε και να πάμε προς την εκκλησία (πρακτικά εντελώς) άλλη δύναμη δίνει στην ψυχή, βλέπει κι ο Θεός το φιλότιμό μας και μετά κυλάει νεράκι η Ακολουθία..με όλα της τα δώρα! 

Κλείνοντας και επειδή το Μεγάλο Απόδειπνο είναι το λιγότερο γνωστό σε όλους μας, λόγω που τελείται μόνο τις παραπάνω ημέρες όλο τον χρόνο, σας στέλνω τους παρακάτω συνδέσμους, για όσους θέλουν να ψάλλουν τα ψαλτά του κομμάτια με την βοήθεια των πατέρων και των ιεροψαλτών:

Μεγάλο Απόδειπνο - Ραδιοφωνικός Σταθμός Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Λειτουργικό εκκλησιαστικό κείμενο Μεγάλου Αποδείπνου 

Κάποιοι ύμνοι του Μεγάλου Αποδείπνου 

Κύριε των Δυνάμεων μεθ'ημών γενού...από μοναστήρι (3:20) 

Μπορείτε πάντα να τα διαβάζετε, αλλά νιώθω ότι βοηθάει πολύ να ψέλνει κανείς...διώχνει τους λογισμούς, γαληνεύει την ψυχή και υμνεί τον Κύριο με την ωραιότερη έκφραση της γλώσσας...τη (Βυζαντινή) Μουσική!

Εύχομαι τέλος Καλόν Αγώνα σε όλους και αν κάτι, κάπου, κάπως είπα λάθος ή σας πίκρανα ή σας σκανδάλισα ή έγινα αφορμή να λυπηθείτε...

.. να με συγχωράτε για να μπορούμε να..κοινωνάμε μεταξύ μας και της Αγάπης του Χριστού μας..!

Αλλιώς Κοινωνία ώρα μηδέν! [...]

και κάτι ακόμα...

ΟΠΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΠΟΙΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΣΤΕΙ & ΣΕ ΣΠΙΤΙ ΠΑΡΕΑ...ΜΑΖΙ...

...ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΒΟΗΘΑΕΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ....

...ΚΑΙ Ο ΜΙΣΟΚΑΛΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ...

...ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΣ ΕΙΝΑΙ...ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ!

ΚΑΛΗ & ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΑΓΙΑ & ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!!

ΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΕΘ'ΗΜΩΝ ΟΥΔΕΙΣ ΚΑΘ'ΗΜΩΝ...

...ή (κάπως διαφορετικά δοσμένο) όπως έλεγε πολύ σοφά ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:

"Κανείς δεν μπορεί να κάνει κακό στον Ιωάννη, παρά μόνο ο Ιωάννης!"

Λοιπόν κανείς δεν μπορεί να κάνει κακό σε μένα παρά μοναχά εγώ...με τις επιλογές μου.

Καλή δύναμη και Καλόν Αγώνα σε όλους...

...ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΡΕΥΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Με αγάπη Χριστού..όση!

Χαράλαμπος..ο φλύαρος!

Ένα μπανάκι...

Σκέψου μια μέρα βροχερή...

...μια μέρα κρύα, χωρίς πολύ ήλιο...

...μια μέρα δύσκολη & απαιτητική...

Σκέψου μετά κι εσένα να τρέχεις...

...σε διάφορες καθημερινές δουλειές...

...γιατί αυτές δεν σταματούν...

...αφού η ζωή συνεχίζεται...

...και κάθε μέρα έχει τον αγώνα της.

Και ενόσω βρίσκεσαι έξω...

...σκέψου να πατάς σε λάσπες...

...να γίνεσαι λούτσα από κανένα αμάξι ή μηχανάκι...

...που δεν σε πρόσεξε ενώ στεκόσουν στο φανάρι για το απέναντι πεζοδρόμιο...

..γιατί κι εκείνου ο οδηγός τρέχει στις δικές του δουλειές...στη δική του ζωή.

Σκέψου να τσαλαβουτάς ενιότε & στα λασπόνερα...

...γιατί σε παρέσυρε η τρεχάλα & δεν πρόσεξες & έπεσες μέσα...

...γιατί πρέπει να πας εδώ....

...γιατί πρέπει να πας εκεί...

...να τελειώσεις τις δουλειές σου...

...να ζήσεις όπως ξέρεις και μπορείς...

...γιατί η ζωή είπαμε...συνεχίζεται!

Στο τέλος της μέρας όμως ...

..σκέψου ένα υπέροχο χαλαρωτικό...ζεστό & ανακουφιστικό...μπανάκι!

Με τα αφρόλουτρά σου...και τα αιθέρια έλαιά σου...

...και μια χαλαρωτική μουσική να παίζει στο βάθος...

...και εσύ να βυθίζεσαι στην ειρήνη και στη γαλήνη του μπάνιου σου...

..ανακουφίζοντας το πονεμένο σου κορμί!

Και μετά όλα όσα πέρασες και σου κάνανε σκέψου να τα ξεχνάς....

...και να είσαι έτοιμος & πάλι να αγωνιστείς & την επόμενη μέρα...

...με περισσότερο ζήλο...

...αφού καθάρισες με την "κακία" της ημέρας που πέρασε...

..αλάφρυνες...ειρήνευσες...γαλήνευσες..ξεκουράστηκες...

...με ένα απλό ζεστό και χαλαρωτικό μπανάκι στο κορμί σου!

Σκέψου τώρα....

...εάν αλάφρυνες..& ειρήνευσες τόσο πολύ με ένα απλό μπάνιο στο σώμα...

..τι ΕΙΡΗΝΗ & ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ θα λάβεις...

...με ένα λουτρό στην ψυχή σου!

Πως κάνεις μπάνιο την ψυχή?

Μα αυτή είναι η αληθινή και πονετική ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ...!

Αυτό είναι το Μυστήριο της Μετανοίας που μας προσφέρει ο Χριστός μας...!

Τόσο απλά!

Γιατί ο Χριστός μας μιλάει κάθε ώρα και στιγμή και μας προσκαλεί...:

"εγώ πατήρ, 

εγώ αδελφός, 

εγώ νυμφίος,

εγώ οικία,

εγώ τροφή,

εγώ ιμάτιον,

εγώ ρίζα, 

εγώ θεμέλιος,

πάν όπερ άν θέλης εγώ μηδενός εν χρεία καταστής…. 

εγώ καί φίλος, 

καί μέλος, 

καί κεφαλή,

καί αδελφός,

καί αδελφή,

καί μήτηρ, 

πάντα εγώ μόνον οικείως έχε πρός εμέ. 

Εγώ πένης διά σέ 

καί αλήτης διά σέ 

επί σταυρού διά σέ 

επί τάφου διά σέ 

άνω υπέρ σού εντυγχάνω τώ Πατρί,

κάτω υπέρ σού πρεσβευτής παραγέγονα παρά τού Πατρός. 

Πάντα μοί σύ, 

καί αδελφός,

καί συγκληρονόμος,

καί φίλος,

καί μέλος.

Τί πλέον θέλεις;" (Λόγοι Αγίου Ιωάννου του Χρυστόμου)

Αλήθεια Τί πλέον θέλουμε;

ΑΥΤΌΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ...όχι Εξουσιαστής...αλλά Διάκονος!

Μπανάκι Λυτρωτικό μας προσφέρει...

Ειρήνη άλλη...τεράστια και πολύ μεγαλύτερη από αυτή του κόσμου τούτου θέλει να μας βάλει στην καρδιά...

Να Τον φάμε μας ζητάει για να ζήσουμε (Θεία Κοινωνία)...

...και την επόμενη μέρα...και ώρα...και κάθε ώρα και στιγμή...

...ντυμένοι πλέον με ρούχα καθαρά & με τα όπλα του φωτός στην καρδιά...

...να ξαναριχτούμε στον καθημερινό αγώνα της ζωής!

Γιατί τα κάνουμε πολύπλοκα...?

Απλά είναι..!

Αρκεί να τα δοκιμάσουμε!

Καλή δύναμη & Καλόν αγώνα...

...αυτήν την Αγία & Μεγάλη Τεσσαρακοστή...

...στην πορεία μας από τον εκούσιο θάνατο...

...προς την Χαριζόμενη εις ημάς Ανάσταση!

Γιατί ζωή χωρίς Χριστό ΔΕΝ είναι ζωή..ΠΆΕΙ ΤΕΛΕΙΏΣΕ!

(Όσιος γέροντας Πορφύριος μοναχός ο Καυσοκαλυβίτης)

Χαίρετε πάντοτε εν Κυρίω...

Χαραλάμπης