Μερικές φορές
δεν μπορείς, ούτε καν θεωρητικά,
να αποδεχτείς
κάτι που σε ¨ξεβολεύει¨
απ’ το κοσμοθεωριακό σου
μοντέλο, είδωλο
και βόλεμα.
Κι αν κάνεις, έστω,
αυτό το βήμα μέσα σου,
μετά έρχεται
το άλλο δίλημμα.
Κατά βάθος συμφωνείς
και επαυξάνεις με ιδέες
που σε κάνουν
να ξεσφίγγεις τη γραβάτα
που σφικτά φοράς
ενώ σε πνίγει αφόρητα.
Σε συγκινεί το άνοιγμα του νου
που βλέπει με μεγαλύτερη κατανόηση
τα πράγματα,
χωρίς ακρότητες και φανατισμούς.
Θα ήθελες κι εσύ πολύ να πεις
τις δικές σου απόψεις
που μυρίζουν ελευθερία,
άνεση,
ειλικρίνεια,
προσγείωση,
πραγματισμό.
Μα δεν τολμάς.
Είναι και η.. κοινωνία τι θα πει.
Κοιτάς γύρω
στη γειτονιά του διαδίκτυου,
μη και σε δει κανένα ξένο μάτι.
Ζυγίζεις τα πράματα
μην εκτεθείς.
Συμφωνείς,
μα δε θες να το πεις.
Μη σε περάσουνε για ¨αιρετικό¨,
παράξενο
ή πλανεμένο.
Ξέρεις όμως να λες
με τόση σιγουριά
πως ¨αν ζούσα εγώ στα χρόνια του Κυρίου, θα ήμουν μαθητής Του,
θα Τον ακολουθούσα,
κοντά Του θα μαθήτευα!¨.
Ποιος;
Εσύ; Μα εσύ φοβάσαι
ένα like να κάνεις,
μη κι εκτεθείς!!
Υγ. : με αφορμή αυτό που μου είπε μια κοπέλα, που συμφωνεί πολύ με τις απόψεις κάποιων φίλων της, μα δεν έχει το θάρρος να το πει, μη και την υποτιμήσουν οι φίλες της, διότι, δήθεν, φεύγει απ’ τη ¨σωστή γραμμή¨, όπως μου είπε.
Κι ένας άλλος, μου είπε : ¨αν κάνω like στον κληρικό τάδε, θα με πούνε αιρετικό, άραγε;!.. Ξέρετε τι έκανα, πάτερ; Έκανα ένα ψεύτικο προφίλ, με ψεύτικα στοιχεία, και μπαίνω όπου θέλω και εκφράζομαι ¨ελεύθερᨴ¨ .
Δηλαδή, ο Θεός οικτειρήσαι ημάς και ελεήσαι ημάς....
π. Ανδρέας Κονάνος
------------------------------
ΚΑΥΓΑΔΕΣ ΘΕΪΚΟΙ
Καλύτερα να τσακώνεσαι
με το Θεό,
ζώντας μια αληθινή σχέση μαζί Του,
παρά να είσαι μονίμως
το ¨καλό¨ παιδί
που κάθεται ήσυχο,
ενώ μαζεύει μέσα του
πικρή οργή,
κρυφό θυμό,
ποτάμι καταπίεσης,
που αργότερα πολλούς αθώους
θα πνίξει.
(Οι πνιγμένοι του μέλλοντος:
συνήθως η γυναίκα σου,
ο άντρας σου,
τα έρμα τα παιδιά σου.)
π. Ανδρέας Κονάνος
Καλύτερα να τσακώνεσαι
με το Θεό,
ζώντας μια αληθινή σχέση μαζί Του,
παρά να είσαι μονίμως
το ¨καλό¨ παιδί
που κάθεται ήσυχο,
ενώ μαζεύει μέσα του
πικρή οργή,
κρυφό θυμό,
ποτάμι καταπίεσης,
που αργότερα πολλούς αθώους
θα πνίξει.
(Οι πνιγμένοι του μέλλοντος:
συνήθως η γυναίκα σου,
ο άντρας σου,
τα έρμα τα παιδιά σου.)
π. Ανδρέας Κονάνος
------------------------------
Για την αντιγραφή από το λογαριασμό του πατρός Ανδρέα στο φατσοβιβλίο...
Έπεσα πάνω σε αυτά τα δύο μικρά κεράσματα...πάνω που αναρωτιόμουνα...
Τι σου ταιριάζει σήμερα...?
Τι καίει την ψυχή σου?
Τι σε προβληματίζει...?
Και με ξύπνησε η ερώτηση:
"Εάν ζούσα την εποχή του Χριστού...Ιουδαίος γεννημένος...με όλη την παράδοση και την αληθινή πίστη ζυμωμένος...θα ήμουν άραγε μαθητής Του Κυρίου?"
Εγώ αισθάνομαι πως είμαι πολύ δειλός για να ήμουν...αλλά πάλι...
Κύριος Οίδε...
Ειλικρινά δεν ξέρω τι θα επέλεγα να πράξω...και με ποιό κόστος!
Γιατί να μην ήταν άραγε πιο απλά τα πράγματα?
Γιατί χρειάζεται δηλαδή να μας φορτώσει και Σταυρό για να Τον ακολουθήσουμε?
Γιατί να μην υπάρχουνε έτοιμες απαντήσεις για όλα όσα μας προβληματίζουνε, μασημένη τροφή, εύπεπτη, φαγητάκι να χορτάσουμε την πείνα και τη δίψα μας την πνευματική και μετά όλα μέλι γάλα!
Γιατί χρειάζεται να κατέβει κανείς στον Άδη της ψυχής του...για να βρει το Φως το αληθινό?
Γιατί να πονάει τόσο η επιλογή της μαθητείας κοντά στον Κύριό μας?
Δεν μπορούμε να φωνάζουμε για την ηθική και την ευσέβεια μέσα από το καλούπι μας?
Κύριε...γιατί μας θέλεις ελεύθερους?
Εμείς δεν θέλουμε ελευθερία επιλογών...
...αλλά καλούπια καθωσπρεπισμών...
...να μπούμε θεληματικά...
...να ξέρουμε τι να κάνουμε...
...να τα ντυθούμε, να τελειώνουμε!
Θα εξομολογείσαι έτσι...
(έχω δει και βιβλία με τις αμαρτίες που εάν δεν ξέρεις σου λένε ποιές είναι...γιατί εσύ δεν ξέρεις...η ψυχή σου δεν φλέγεται, μονάχα υπακούει στο πως (να) αισθάνεται!!!)
Θα πονάς και θα αισθάνεσαι άσχημα για αυτά και για αυτά τα πράγματα...
Θα φωνάζεις για αυτά και για αυτά...
Θα μιλάς έτσι...
Θα ντύνεσαι έτσι...
Θα ζεις έτσι...
Θα καταπιέζεις εκείνο και εκείνο το συναίσθημα...
Δεν είναι ευλογία αυτό...αλλά εκείνο και εκείνο...
Θα κάνεις αυτά που πρέπει...
Και θα σωθείς έπειτα...guarantee!
Όχι από τώρα...καημένε!
Μετά...!!
Τώρα μόνο άκου!
Ελευθερία ή Θάνατος...(?)
...ή μήπως ταυτίζονται εν προκειμένω!?
"Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν.
εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε, ὁ κόσμος ἂν τὸ ἴδιον ἐφίλει·
ὅτι δὲ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ,
ἀλλ' ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου,
διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος" (Ιω, 15/ 18-19)
Όχι ο κόσμος ο "κοσμικός"....
...ο κόσμος ο εκκλησιαστικός...ο σκληροπυρηνικός...ο καθωσπρεπίστικος...ο ηθικιστικός...ο ευσεβιστικός..ο Φαρισαϊκός!
Θα πηγαίναμε άραγε κόντρα σε έναν τέτοιο παγ(ι)ωμένο κόσμο τότε??
Πώς απαντάμε με τόση άνεση το "ναι", "εννοείται", "για τον Χριστό τα πάντα"?
Μήπως πάμε κόντρα τώρα??
Όχι Κόντρα με τα όπλα του κόσμου...του συστήματος..
Οργή...φωνές...θυμός...
Αλλά με τα όπλα του Φωτός...!
Ειρήνη...σιωπή...ανεξικακία...
Για να συνέλθουμε λιγάκι...μπας και βγει η βρώμα και η δυσωδία από μέσα μας...
..και κάτι αρχίσει να ανθίζει και πάλι στο άγονο χωράφι της ψυχής μας..!
Εις οσμήν ευωδίας πνευματικής!!
Θέλει υπομονή όμως...και χρόνο και κόπο και πίστη (εμπιστοσύνη)αληθινή ότι ο Κύριος μας Αγαπάει τόσο που θα περιμένει πάντοτε την επιστροφή μας...
...σαν στοργικός και φιλεύσπλαχνος Πατέρας....
...την επιστροφή μας από την γη της εγωιστικής, ατομικής και υψηλής μας ευσέβειας....
...στη γη της επαγγελίας που είναι απλά η Αγκαλιά Του παρά τα στίγματα, τις ρετσινιές και τις κρίσεις του κόσμου!
Να ομολογήσουμε Χριστό φρονώ ταπεινά δεν είναι μόνο σε επίπεδο δογμάτων...και μαρτυρίου...
...μαρτύριο ίσως είναι και στο σπίτι μας να κόψουμε το θέλημά μας ένεκεν της Αγάπης Του για τον άλλο!
Και όπως είπε και ένας πολύ αγαπημένος μου γέροντας...που ενοχλεί με αυτά που λέει και ζει...
"Ορθοδοξία δεν είναι να σκοτώσουμε τον άλλο για την Ορθοδοξία...
...αλλά να πεθάνουμε εμείς για τον άλλο!"
Πάντοτε Χαίρετε...
Αδιαλείπτως προσεύχεσθε...
Εν παντί ευχαριστείτε!!
Καλή δύναμη & Καλόν Αγώνα σε όλους ανεξαιρέτως...
...και ιδιαίτερα σε όσους μας μάχονται και μας πολεμούν!
Δοξασμένο να είναι το Όνομα του Κυρίου μας που επάνω στον Σταυρό του Μαρτυρίου...
..συγχωρούσε τους σταυρωτές του!
Τι άλλο θέλουμε για να πειστούμε ότι ΜΟΝΟΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ!
Αυτό μας ζητάει να κάνουμε κι εμείς...
Ας πάρουμε μίαν απόφαση αυτό και μόνο να κάνουμε με όποιο κόστος!
Αμήν!
Χαραλάμπης
