Ένα άλλο θαυμαστό πρότυπο υπομονής είναι η κυρά- Βασιλικούλα, που ήρθε στο Μοναστήρι, προσκυνήτρια της Παναγιάς. Μικροσκοπική, αποστεωμένη, σκεβρωμένη, θαρρείς σαν τα παλιά σκαριά τα θαλασσοδαρμένα αλλά ανίκητα απ’ τον χρόνο και την ταλαιπωρία, έμοιαζε η γριούλα που ήρθε να λειτουργηθεί την Κυριακή των Μυροφόρων στο μοναστήρι. Τα μάτια της μισοσβησμένα από τον “καταρράκτη” , φαίνονταν να διαθέτουν μία άλλη όραση, πιο οξεία και μακρινή.
Μετά την θεία Λειτουργία άνοιξε την ψυχή της και βγήκαν οι θησαυροί της καρδιάς της.
“Έζησα, είπε, ένα μαρτύριο στη ζωή μου, αλλά ευχαριστώ τον Κύριο! Ήμουν ορφανή και με πάντρεψε ένας θείος μου και μου ‘δωσε έναν Γολγοθά! Μια ζωή ξύλο και καταφρόνια. Έκανα αυτό το παιδί, ανάπηρο στο μυαλό (είπε κι έδειξε καθισμένον σε μια καρέκλα πιο πέρα έναν ανάπηρο πνευματικά με άσπρα μαλλιά ) . Αυτός είναι ο γιος μου. Προσευχηθείτε γι’ αυτόν. Αυτός θα με τραβήξει πάνω, στην Βασιλεία του Θεού” !
Κάποια μοναχή την ρώτησε:
- Τί να κάνουμε για να σωθούμε, να κερδίσουμε την Βασιλεία του Θεού, γιαγιά;
- Στην έρημο, παιδί μου!
- Ποια είναι η έρημος, γιαγιά;
- Να βλέπεις και να μη βλέπεις, να ακούς και να μην ακούς, και να σιωπάς!
Όσοι την άκουγαν , θαύμασαν. Μόνον φιλοκαλικός Πατέρας της Εκκλησίας θα μπορούσε να πει αυτά τα λόγια. ( Μακάριος ο Αιγύπτιος ) .
Και τελείωσε επαναλαμβάνοντας:
- Την Βασιλεία του Χριστού μην χάσουμε, την Βασιλεία Του. Να μας τραβήξει επάνω να σωθούμε!…
Από το βιβλίο: «ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Ουράνια μηνύματα
Θαυμαστά γεγονότα»
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ
----------------------------------------------
για την αντιγραφή από το Διακόνημα
Κάτι τέτοιες ψυχούλες είναι που κρατάνε ακόμη ζωντανούς όλους εμάς τους... "καπάτσους"...!
Κάτι τέτοιες ψυχούλες που ΔΕΝ έχουνε τίποτε από το γνωστά που εμείς έχουμε και με το παραπάνω και όμως ΖΟΥΝΕ ΧΡΙΣΤΟ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ "ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ" ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ & ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟ!
Και εμείς τα έχουμε ΌΛΑ...μα ΌΛΑ και ΠΑΛΙ γογγύζουμε...!
Τουλάχιστον ΑΣ ΜΗΝ ΓΟΓΓΥΖΑΜΕ και ας μην κάναμε τίποτε άλλο για τον Θεό...ΤΙΠΟΤΕ!
Και αυτό - ταπεινά φρονώ πως - θα λογιζόταν από Εκείνον για προσευχή...!
'Αλλωστε το λέει και κάπου ένα τραγούδι..."κάνε το δάκρυ σου προσευχή"!
Κάτι τέτοιες ιστορίες είναι άπιαστες και δύσκολα μαθήματα πρακτικής πνευματικής ζωής για την ψυχή μας τη σε πολλά πράγματα βολεμένη...
...και το παραδέχομαι ολότελα εγώ πρώτος και χειρότερος...και να με εύχεσθε!
ΑΛΛΑ το βαθύτερο νόημα των επιλογών στις ζωές μας τελικά είναι ΟΧΙ που είμαστε τώρα...
...αλλά προς τα που θα θέλαμε να τραβήξουμε...
...ποιόν δρόμο θα θέλαμε να πάρουμε...
...ποιούς ανθρώπους θέτουμε ως πρότυπα-οδηγούς?!
Τι μεγαλείο είναι αυτό που ζούσε τούτη η γιαγιά...
...αυτή η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΚΑΙ ΒΑΘΕΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ ΓΙΑΓΙΑ...
...(που η αλήθεια είναι πως είναι πιο ΝΕΑ κι από τις ΝΕΕΣ σήμερα!!)...
"Να βλέπεις και να μη βλέπεις, να ακούς και να μην ακούς, και να σιωπάς!"
Κάπως έτσι αισθάνομαι ότι πρέπει να κινούμαστε....
...για να μην αισθανόμαστε χαζοί...
...αλλά να γινόμαστε συνειδητά χαζοί εν Χριστώ!
"τὸ μωρὸν τοῦ Θεοῦ σοφώτερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί, καὶ τὸ ἀσθενὲς τοῦ Θεοῦ
ἰσχυρότερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί." (Απ. Παύλος)
Την ευχή τούτων των γιαγιάδων να έχουμε όλοι μας...
...που δεν διδάσκουνε με λόγια πολλά...
...μα είναι ολόκληρες ένα παράδειγμα & ένας φωτεινός οδοδείκτης!
ΑΜΗΝ!
Καλή δύναμη & Καλόν Αγώνα!
ΚΑΛΑ & ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΧΡΙΣΤΟ!
Χαραλάμπης
