Ζούσε ολόκληρη η οικογένεια,κάπου 30 ψυχές από τον 80χρονο παππού μέχρι και τα δισέγγονα στον περιφγραγμένο με ψηλή μάντρα χώρο όπου κατέβαινε για τον χειμώνα.
- Παππού?, ρώτησε ένα βράδυ ο δεκαοχτάχρονος εγγονός , γιατί ο Θεός μας τιμωρεί αν ξεφύγουμε από τον νόμο του;
- Πήγαινε παιδί μου φέρε ξύλα για την φωτιά και θα τα πούμε μετά.
Το παιδί τυλίχτηκε στη χονρτή κάπα του και βγήκε για να φέρει ξύλα. Όμως ξαφνικά άκουσε ένα γρύλλισμα, και πράγματι κατάλαβε κάποιο αγρίμι κοντά στη μάντρα. Χωρίς να το σκεφτεί άρπαξε από την αποθήκη ένα όπλο και όρμησε να σκοτώσει το αγρίμι. Ήδη είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και κυνηγώντας το ζώο ήταν σίγουρος ότι θα το έπιανε. Όμως το αγρίμι ξεμάκραινε, η νύχτα έπεφτε πια για καλά και είχε ήδη μπει πια στο μεγάλο χιονισμένο δάσος. Άρχισε να φοβάται. Τι έπρεπε να κάνει; Μέχρι τότε δεν τον έπαιρναν οι μεγάλοι κοντά τους και ήξερε ότι το κυνήγι στο δάσος γινόταν μόνο την ημέρα.
Ξαφνικά άκουσε πάλι το γρύλισμα,όμως άκουσε και άλλα και κατάλαβε. Το ζώο τον είχε παρασύρει και τώρα ολόκληρη η αγέλη τον είχε κυκλώσει. Το άλογο αφηνίασε και τον έριξε κάτω και αρπάζοντας το όπλο του εκπυρσοκρότησε μέσα στη νύχτα, όμως τα θηρία παρόλο που για λίγο σάστισαν όρμησαν πάλι πάνω του.
Τότε άρπαξε ένα κλαδί και ανέβηκε σε ένα δέντρο. Η νύχτα προχωρούσε παγερή και αυτός σκεφτόταν πια τον σίγουρο θάνατο ξυλιασμένος πάνω στο δέντρο.
Κι όμως ξαφνικά μακριά στην κοιλάδα άκουσε τον ήχο κυνηγετικού βούκινου. Τον έψαχναν! Όμως δεν μπορούσε να απαντήσει γιατί δεν είχε πάρει μαζί του το δικό του βούκινο. Τελικά μετά από πολλή ώρα τον βρήκαν και τον μετέφεραν στο σπίτι. Όταν πια συνήλθε ρώτησε τον παππού:
- Ποια θα είναι η τιμωρία μου που παρέβηκα τους νόμους της οικογένειας;
Ο παππούς χαμογέλασε και είπε:
- Τιμωρία είναι όλη αυτή η ταλαιπωρία που πέρασες. Το ίδιο κάνει και ο Θεός. Ρίχνει τις ακτίνες της αγάπης Του σε όλη την γη αδιάκοπα. Δεν είναι κρίμα να καταδικάσουμε τον εαυτό μας διαλέγοντας εμείς με πείσμα την σκιά;
(Διασκευή από το περιοδικό:’’ο κόσμος της ελληνίδος’’)
Ευχαριστίες στον Σπύρο Γκ.
Πηγή: Το Ζωντανό Ιστολόγιο
Και μερικά σχόλια στην αγάπη σας, από τούτην την πολύ διδακτική ιστορία...που έπεσε στα χέρια μου πρωί πρωί Δευτέρας!;-))
Ο κόσμος σήμερα έχει ξεχάσει την αγάπη του Θεού και ό,τι συμβαίνει το βλέπει σαν..Τιμωρία! Μη γένοιτο...!
Ο ΚΑΛΟΣ ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΩΡΟΣ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΑΓΑΠΗ!
Το σκοτάδι (Η Τιμωρία) ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ..! Δεν έχει δηλαδή ύπαρξη..οντότητα...! Υφίσταται..,αλλά ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ!
Και εξηγούμαι...
Το σκοτάδι είναι απλά η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ!
Ο Θεός (το ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟ ΦΩΣ) ΥΠΗΡΧΕ, ΥΠΑΡΧΕΙ & ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ..!!
Αν εμείς θέλουμε να κινούμαστε στο σκοτάδι...το μόνο σίγουρο είναι ότι θα σκοντάψουμε και θα χτυπήσουμε..πολλές φορές άσχημα!
Τιμωρία λέγεται αυτό ή λάθος κίνηση? Ας προβληματιστούμε...
Εύχομαι με την προσευχή μας την από καρδιάς.. και τον πόνο της ψυχής μας για το χάλι μας που φτάσαμε ως εδώ...να έλξουμε την Χάρη του Θεού να μας βγάλει από το σκότος..και να μας επαναφέρει στο ΦΩΣ!
Και κάτι ακόμα...περί παιδαγωγίας που μου άρεσε στην παραπάνω ιστορία..!
Τι ωραίος παππούς..ε??
ΔΕΝ απάντησε με φλυαρίες στην ερώτηση του μικρού του εγγονού...
ΔΕΝ μακρηγόρησε...
ΔΕΝ αναλώθηκε σε παραδείγματα...θεωρίες και άλλα τινά!
ΔΕΝ προτίμησε την Θεωρία..αλλά ΤΟ ΒΙΩΜΑ, ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ!
Γι'αυτό ΣΙΩΠΗΣΕ...ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΜΟΝΟ "Πήγαινε παιδί μου φέρε ξύλα για την φωτιά και θα τα πούμε μετά"
Δύσκολο το να ξέρεις ΠΟΥ ΣΤΕΛΝΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ, Ε??
Αλλά αυτό είναι ΑΓΑΠΗ...τα άλλα είναι θεωρίες!
Και είμαι σίγουρος πως δεν έμεινε έτσι, αλλά ήταν ΠΑΝΤΑ από κοντά...
Ξεβολεύτηκε ο παππούς με αυτό που έκανε, γιατί ΣΙΓΟΥΡΑ πήγε ξωπίσω του με προσευχή και με πόνο!
Γιατί ήταν εκεί όταν το παιδί "έπεσε" και χάθηκε στο σκοτάδι, για να το πιάσει και να το φέρει πάλι πίσω στο ΦΩΣ της μάνδρας του!
Πόνεσε ο παππούς με αυτήν του την κίνηση, αλλά είχε ΠΙΣΤΗ & ΠΡΟΣΕΥΧΗ & ΑΓΑΠΗ για τον εγγονό... χωρίς συναισθηματισμούς κούφιους και κενούς..ΜΟΝΟ!
Τι όμορφο να μας δίνει ο Θεός φώτιση σαν γονείς να δίνουμε παράδειγμα Θυσίας και όχι κούφιες θεωρίες...που τις βαρέθηκαν όλοι σήμερα και ΚΥΡΙΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ που είναι ΑΓΝΑ και ΠΑΡΘΈΝΑ ΕΔΆΦΗ να δεχτούν τον σπόρο του Λόγου της ΖΩΉΣ που είναι ο Χριστός μας!
Είθε Αυτός να είναι ο Δάσκαλος, ο Παιδαγωγός και ο Πατέρας τους και εμείς να μαθαίνουμε να ακούμε Αυτόν & να διδάσκουμε με τη ζωή μας...κηδεμονεύοντας!
ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΦΩΤΙΣΟΝ ΗΜΩΝ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΚΑΙ ΓΕΝΟΥ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΥΜΒΑΛΑ ΑΛΑΛΑΖΟΝΤΑ ΚΟΥΦΙΑ ΚΑΙ ΝΕΚΡΑ!!
Καλόν Αγώνα σε όλους με την Χάρη του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού...
...που ΔΕΝ μίλησε για την αγάπη...αλλά ΉΤΑΝ Ο ΙΔΙΟΣ ΑΓΑΠΗ!
Χαίρετε εν Κυρίω...
Καλή & Ευλογημένη Εβδομάδα!
Χαράλαμπος
