Μεταμόρφωση του Σωτήρος στον Άθωνα.

Ένα μεγάλο ΧΑΙΡΕΤΕ, μετά από αρκετό καιρό απουσίας μου από τα διαδικτυακά δρώμενα.

Δεν έχει λίγες μέρες που μου ανακοινώθηκε ότι το γραφείο μας θα παραμείνει κλειστό 9-20 Αυγούστου και ότι σ'εμένα τυχαίνει (δεθελοντικά ;-)) η άδεια της δεύτερης εβδομάδος (16-20 Αυγούστου). Αν και στην αρχή δεν μου άρεσε καθόλου η ιδέα, (ούτε και την πρώτη εβδομάδα ήθελα άδεια, καθ'ότι με το "μήνα" του μέλιτος πήρα μπόλικες άδειες και θέλω να κάνω κράτει) εντούτοις μου ήρθε στο μυαλό η συζήτηση που είχα με δύο πολύ καλούς μου φίλους πριν από λίγο καιρό. Η συζήτησή μας είχε να κάνει με το ανέβασμα στον Άθω την 18η Αυγούστου για την ολονυχτία (18 προς 19 Αυγούστου) που τελείται εκεί από τους πατέρες της Μεγίστης Λαύρας για το θαύμα της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (εκεί είναι 5 προς 6 Αυγούστου με το παλιό ημερολόγιο) και στην οποία ισχυριζόμουν πως αποκλείεται να μπορέσω να πάω λόγω που δεν θα μου δώσουν άλλη άδεια (!!!). Είναι αστεία η ειρωνεία του πράγματος και φυσικά η αφηρημάδα του γράφοντος.. ο οποίος βρέθηκε προ εκπλήξεως με τα γεγονότα και με την διακριτική παρέμβαση του Θεού για άλλη μια φορά.

Πάνω λοιπόν στον πρώτο ενθουσιασμό μου έκανα μια μικρή αναζήτηση επί του θέματος στο Γούγλη και έπεσα πάνω σε ένα θαυμάσιο κείμενο. Πρόκειται για την εμπειρία ενός - ταλαντούχου στο γράψιμο - προσκυνητή από την στιγμή που άρχισε την ανάβαση μέχρι και τη στιγμή που επέστρεψε πίσω στο μοναστήρι της Μεγίστης Λαύρας και η οποία, όπως θα διαπιστώσετε κι εσείς από τα γραφόμενα του, είναι πραγματικά μοναδική!

Ενώ όμως η μικρή αυτή ιστορία είναι ιδιαιτέρως σαγηνευτική στο να θέλει κανείς να τη ζήσει, είναι παράλληλα και ένας καλός οδηγός στο τι να περιμένει ανεβαίνοντας, καθώς δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για μια απλή, κλασική και εύκολη διαδρομή στα μονοπάτια του Αγίου Όρους. Θέλει καλή οργάνωση και προπαντός προσευχή και πίστη για να σε αξιώσει ο Θεός να ζήσεις το... "Μετεμορφώθης εν τω όρει, Χριστέ ο Θεός, δείξας τοις μαΘηταίς σου την δόξαν σου, καθώς ήδύναντο. Λάμψον και ημίν τοις αμαρτωλοίς το φως σου το άίδιον, πρεσβείαις της Θεοτόκου Φωτοδότα, δόξα σοι." ...στα 2033 μέτρα υψόμετρο!

Δεν το έχω ακόμα πολύ ξεκάθαρο μέσα μου, καθ'ότι προς το παρόν παλεύει μέσα μου η ανθρώπινη λογική και αδυναμία με την όμορφη και απελευθερωτική τρέλα της πίστης. Το σίγουρο όμως είναι πως το θέλω.. και η ευκαιρία που μου παρουσιάζεται είναι.. σκανδαλιστική! Αν θέλει ο Θεός και έχω και παρέα που ακολουθεί θα το επιχειρήσω με τη Χάρη Του ζητώντας την παραμυθία της Παναγίας να μας συντροφεύει στο ταξίδι μας.

Είθε να αφήνουμε την Αγάπη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού να είναι μαζί μας πάντοτε.. για να μας μεταμορφώνει κι εμάς "όσο δυνάμεθα"

Με αγάπη Χριστού... (προσδοκώ)

Χαράλαμπος

Θεέ μου, κάνε με τηλεόραση! Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο

«Θεέ μου, ἀπόψε σοῦ ζητάω κάτι ποὺ τὸ θέλω πάρα πολύ. Θέλω νὰ μὲ κάνεις τηλεόραση! Θέλω νὰ πάρω τὴ θέση τῆς τηλεόρασης ποὺ εἶναι στὸ σπίτι μου. Νὰ ἔχω τὸ δικό μου χῶρο. Νὰ ἔχω τὴν οἰκογένειά μου γύρω ἀπὸ ἐμένα. Νὰ μὲ παίρνουν στὰ σοβαρὰ ὅταν μιλάω. Θέλω νὰ εἶμαι τὸ κέντρο τῆς προσοχῆς καὶ νὰ μὲ ἀκοῦνε οἱ ἄλλοι χωρὶς διακοπὲς ἢ ἐρωτήσεις. Θέλω νὰ ἔχω τὴν ἴδια φροντίδα ποὺ ἔχει ἡ τηλεόραση ὅταν δὲν λειτουργεῖ. Ὅταν εἶμαι τηλεόραση, θἄχω τὴν παρέα τοῦ πατέρα μου ὅταν ἔρχεται σπίτι ἀπὸ τὴ δουλειά, ἀκόμα κι ἂν εἶναι κουρασμένος. Καὶ θέλω τὴ μαμά μου νὰ μὲ θέλει ὅταν εἶναι λυπημένη καὶ στενοχωρημένη, ἀντί νὰ μὲ ἀγνοεῖ… Θέλω τ΄ ἀδέλφια μου νὰ μαλώνουν γιὰ τὸ ποιὸς θὰ περνάει ὧρες μαζί μου. Θέλω νὰ νοιώθω ὅτι ἡ οἰκογένειά μου ἀφήνει τὰ πάντα στὴν ἄκρη, πότε – πότε, μόνο γιὰ νὰ περάσει λίγο χρόνο μὲ μένα. Καὶ τὸ τελευταῖο, κάνε με ἔτσι ὥστε νὰ τοὺς κάνω ὅλους εὐτυχισμένους καὶ χαρούμενους.
Θεέ μου, δε ζητάω πολλά. Θέλω μόνο νὰ γίνω σὰν μιὰ τηλεόραση!»

Τὴ δασκάλα ποὺ τὴν διάβασε (καθὼς βαθμολογοῦσε) τὴν ἔκανε νὰ κλάψει. Ὁ σύζυγός της ποὺ μόλις εἶχε μπεῖ στὸ σπίτι, τὴ ρώτησε: «τὶ συμβαίνει;» Αὐτὴ ἀπάντησε: «Διάβασε αὐτὴ τὴν ἔκθεση, τὴν ἔχει γράψει ἕνας μαθητής μου». Ὁ σύζυγος εἶπε: «Τὸ καημένο τὸ παιδί. Τὶ ἀδιάφοροι γονεῖς εἶναι αὐτοί!» Τότε αὐτὴ τὸν κοίταξε καὶ εἶπε: «Αὐτὴ ἡ ἔκθεση εἶναι τοῦ γιοῦ μας!

Ευχαριστίες στον Παναγιώτη Χαρατζόπουλο για την αποστολή του κειμένου!