Χριστός Ανέστη!
Αληθώς Ανέστη!
Αύριο Τετάρτη (12.06.2013)...
...και για λόγους ανθρωπίνου βιώσεως των ιστορικών γεγονότων που όντως συνέβησαν πριν από 2.000 και πλέον χρόνια...
...όταν ο Πλάστης του κόσμου τούτου μπήκε (ατρέπτως) χρονικά στην ιστορία της ίδιας Του της πλάσης...
...διδάσκοντας με τον τρόπο αυτό εμπράκτως την Άκρα Ταπείνωση...
(ο Θεός έγινε άνθρωπος για να κάνει τον άνθρωπο Θεό κατά Χάριν!
ούτε να το χωρέσει το μυαλό δεν μπορεί τούτο..
γι'αυτό και πρέπει να αφήσουμε την καρδιά μας να το βιώσει!
...ας αναλογιστούμε μονάχα πως εμείς δεν κατεβαίνουμε από τον δικό μας θρόνο για κανέναν...
...και Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΘΕΟΣ ΚΑΤΈΒΗΚΕ!)
Αύριο λοιπόν είναι η τελευταία μέρα που στα χρονικά μας όρια
(με σκοπό να φύγουμε μια μέρα και από αυτά...και να το ζήσουμε "αλλιώς")...
...σταματούμε να μεταφέρουμε τούτο το μεγάλο και τεράστιο μήνυμα της Αναστάσεως...λεκτικώς!
Αύριο λέμε τελευταία μέρα (για φέτος) το Χριστός Ανέστη στους μεταξύ μας χαιρετισμούς!
Εύχομαι όμως από την ψυχή μου να ΜΗΝ ΠΑΨΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΤΟ ΛΕΕΙ Η ΙΔΙΑ ΜΑΣ Η ΖΩΗ, ΟΛΟ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΧΡΟΝΟ!
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΟΥΤΕ από το στόμα μας θα λείψει, όπως γινόταν με τον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ...
...που όταν σε έβλεπε σε χαιρετούσε πάντα με τούτο το χαρμόσυνο μήνυμα:
- Χριστός Ανέστη Χαρά μου!
Κι αυτό γιατί το στόμα έβγαζε ότι είχε η καρδιά...
..ΟΧΙ υποκριτικά, αλλά γνήσια και αληθινά...!
Και στην αρρώστια και στην αδικία και στον πόνο και την λύπη!
Με ένα τέτοιο βιωματικό...αληθινό...ζωντανό & ΦΛΟΓΕΡΌ μες τις καρδιές μας...
... "ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!"...
(που όντως δεν έχουμε ακόμα...και πρώτος εγώ)
...ζητώντας όμως από τον Αναστημένο Χριστό μας (που γι'αυτόν τα δικά μας αδύνατα είναι δυνατά!) να το αποκτήσουμε...
...με την καλή ανησυχία & την όντως βεβαιότητα ότι το έζησαν τόσοι και τόσοι Άγιοί μας...
...και γίνανε...
...προσέξτε ΔΕΝ κυρήξανε με λόγια κούφια και κενά ζωής και βιώματος...
... γίνανε οι ίδιοι κύρηκες με τη ζωή και το θάνατό τους...
...γίνανε το Ευαγγελίο (αυτή η ΧΑΡΜΟΣΥΝΗ είδηση ΌΤΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΝΙΚΗΘΗΚΕ!!) στην πράξη...!
..με ένα τέτοιο βιωματικό "ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ"...
...τέτοιες παρελάσεις υπερηφάνειας
(και μόνο ο τρόπος που εκφράζεται "υπερηφάνειας" έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την Ακρα Ταπείνωση!)
...θα έπρεπε να γίνονται ευκαιρίες για όλους μας να ερχόμαστε στο ΕΑΥΤΟ μας...ΣΤΑ ΣΥΓΚΑΛΑ ΜΑΣ..!
ΑΦΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ...
...ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΑΜΕ ΚΑΛΏΣ!
Πονάει ένα μέλος του σώματός μας & πονάει όλο το σώμα...
...και τότε δεν μπορώ ούτε να κοιμηθώ, ούτε να φάω...
...αλλά αγρυπνώ φροντίζοντας την πληγή μου...για να λυτρωθώ από τον πόνο...
...και να γίνει καλά όλο το σώμα που υποφέρει εξαιτίας του ενός μέλους!
ΔΕΝ κόβω το κακό μέλος...ούτε το κατηγορώ επειδή πονάει..! Αλλιώς είμαι σχιζοφρενής...!
Περιποιούμαι...και φροντίζω το πονεμένο μέλος...που έχει μια ασθένεια!
ΑΛΛΑ προσοχή...πρέπει να καταλάβω ΚΑΙ το ότι έχει ασθένεια, αλλά ΚΑΙ το ότι είναι μέλος του σώματός ΜΟΥ!
Αγρυπνώ και προσεύχομαι και ζητώ καρδιακά..και επίπονα...να γιατρευτεί πρώτα η δική μου η ψυχή...
...που σκλήρυνε και άφησε να μολυνθεί το μέλος του σώματός μου...
...που σκλήρυνε και δεν πονάει τόσο για το κατάντημα του αδερφού μου, ο οποίος έχασε το μέτρο και δεν καταλαβαίνει τι πράττει με τούτη την παρέλαση...!
"Πάτερ ἄφες αὐτοῖς· οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι"...
...και να ζητήσω από τον Θεό να την ανατρέψει εν ονόματί Του...και να τον φέρει και εκείνον (τον αδερφό μου) και εμένα εις επίγνωσίν αληθείας και εις εαυτόν!
Όταν παρακαλούμε την Παναγια μας που πρεσβεύει υπέρ όλων ημών στον Ουρανό...ομολογούμε πως...
"Ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή,
προς σε καταφεύγω την Κεχαριτωμένη,
Ελπίς απηλπισμένων συ μοι βοήθησον!"
Εύχομαι και κατά το δικό μου μέτρο (και όσο μαθαίνω τι εστί προσευχή) προσεύχομαι...
...απέναντι σε αυτήν την "παρέλαση υπερηφάνειας"...
... να παρατάξουμε όλοι μας (όσο μπορεί ο καθένας) την ταπείνωση της προσευχής μας...
...γιατί θέλει πολύ ταπείνωση η προσευχή...και δεν μάθαμε τίποτε ακόμη...κι εγώ πρώτος και με σημαία...
...να ζητήσουμε από τον καλό Θεό να γίνουνε πολλές Ιερές Αγρυπνίες το βράδυ της Πέμπτης (το βράδυ πριν την παρέλαση)...
...σε όλους τους Ιερούς Ναούς της πόλης μας...
...για να παρελάσουν οι Άγιοι της πόλης μας από εκεί...
...σε μια ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ!
Ας το ζητήσουμε από τους ιερείς μας...
...σαν να επρόκειτο να τους ζητήσουμε να προσευχηθούνε για την ίαση του δικού μας παιδιού που έχει κάποια ασθένεια..
...ας το ζητήσουμε από τον Καλό Θεό μας...
...που πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν...
...ΜΑ ΚΥΡΙΩΣ ΑΣ ΤΟ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ να πάρει μέρος σε τούτες τις αγρυπνίες...
...είτε από την εκκλησία...
..είτε αν δεν μπορεί..από το σπίτι νοερώς...
...για να ανατρέψουμε όλο αυτό το κούφιο πανηγύρι της ανυπαρξίας, της φθοράς & του θανάτου που θα γίνει στην πόλη του Αγίου Δημητρίου...
...ειρηνικά και εν Χριστώ με την μεγάλη δύναμη της προσευχής που την υποτιμήσαμε όλοι μας....
..λες και δεν είναι η άμεση συνομιλία μας με τον Δημιουργό μας...
...που γνωρίζει καλύτερα από τον κάθε επιστήμονα τις οδηγίες χρήσης της ζωής που μας χάρισε...
...ζητώντας πρώτα την ίαση της δικής μας σκληρής καρδιάς...
...που έχει χάσει τον Θεό και Του ζητάει να σβήνει τις φωτιές...αντί να τις προλαβαίνει ΠΡΙΝ δημιουργηθούνε...
...και έπειτα τον φωτισμό του αδερφού μας που έχασε τις οδηγίες χρήσης αυτής της ζωής!
"Ψυχή μου..ψυχή μου..ανάστα! τι καθεύδεις!"
"Ψυχή μου..ψυχή μου...ξύπνα! τι κοιμάσαι?"
Γιατί κοιμόμαστε λες και δεν συμβαίνει τίποτε...??
Γιατί όλα τα θεωρούμε ίδια & φυσιολογικά...λες και δεν υπάρχει το μέτρο του φυσιολογικού που μας δόθηκε άνωθεν??
Γιατί όλα τα περνάμε στο χαλαρό...λες και δεν υπάρχει έντονη η μυρωδιά του θανάτου γύρω μας με όλα τούτα που συμβαίνουν??
Γιατί χάσαμε τον μπούσουλα (την πυξίδα, τον προσανατολισμό) μας...λες και ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΖΗΣΕΙ ΣΑΝ ΕΘΝΟΣ...
...ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΖΩΗ!??
ΔΕΝ λυπάμαι ΤΟΣΟ για το κατάντημα των αδερφών μου...
..αλήθεια σας το δηλώνω...
...όσο λυπάμαι και θλίβομαι για το κατάντημα το δικό μου που ΔΕΝ τους πονάω τόσο πολύ και δεν προσεύχομαι για αυτούς..!
Από τούτο εδώ το βήμα που μου δίνεται εν Κυρίω...
...ζητώ να ματαιώσουμε τούτο το καρναβαλάκι του πονηρού...
....ο καθένας με την πονετική του προσευχή...
...και το καλύτερο όλοι μαζί ενωμένοι σε κάποια εκκλησιά μας!
Και να μην ξεχνάμε πως ο εχθρός ΔΕΝ είναι ούτε ο Γερμανός, ούτε ο Ιταλός, ούτε ο Τούρκος πλέον...
...ο εχθρός είναι μέσα στην καρδιά, στο σπίτι, το χωριό, την πόλη και την πατρίδα μας...
...και αλωνίζει ελεύθερος...
...όσο εμείς αντί να χρησιμοποιούμε τα όπλα του φωτός...
...τα θαυμάζουμε σαν ρετρό παράδοση και μνημεία πολιτισμού!
Καλόν Αγώνα & Καλή Λευτεριά σε όλους...
...και κυρίως σε όσους πετάξανε τα όπλα του φωτός...και ντύθηκαν το σκοτάδι!
Ο Θεός μαζί μας!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
ΑΛΗΘΩΣ!
Χαραλάμπης
