Χαίρετε πάντοτε εν Κυρίω!
Με αφορμή την ανάρτηση:
...στο blogημένο Σάλπισμα Ζωής...
...μου ήρθαν αυθόρμητα κάποιες σκέψεις στο νου τις οποίες θέλησα να μοιραστω μαζί σας & να με συγχωράτε..;-))
Οι περισσότεροι από εμάς μάθαμε να τα βλέπουμε όλα με τη λογική & όχι με την καρδιά...
..& το αυτό καταλογίζω πρωτίστως σε μένα, που αγωνίζομαι με την Χάρη του Καλού Θεού να βάλω το νου μου στην καρδιά μου πλέον...!
Έλα μυαλό στη θέση σου...!;-)))
Ο έχων καρδιά ζώσα πάντως ακόμη & όχι νεκρή από την φθορά του κόσμου τούτου...
...όταν βλέπει τις παραπάνω φωτογραφίες (και πλείστες άλλες, αφού έχουν αρχίσει και γίνονται κατά κόρρον όλα τούτα τα "ενωτικά")...
...αισθάνομαι ότι βλέπει ξεκάθαρα την αφέλεια που (αρχικώς) κρύβουν...
...& ανάλογα με τα μέτρα αγάπης που έχει μες την καρδιά του κατά Χάριν πάντα (τα μέτρα τούτα) εν πνεύματι Αγίω,
...είτε αδιαφορεί (αρχικώς) κατανοώντας το μέγεθος της ανθρώπινης χαζομάρας,
...λες & η ένωση των "εκκλησιών" είναι κάτι σαν "συγχώνευση εταιρειών" που θα φέρει πολλούς "πιστούς-μετόχους" αυξάνοντας το ενεργητικό της,
...είτε κλαίει (στην πορεία & καθώς η αγάπη του αυξάνει) με την κατάντια του ανθρώπου...
...που ακόμη ψάχνει το Μεσσία στα σχήματα αυτού του κόσμου με τις ίδιες τακτικές των ανθρωπίνων μέτρων της άκρατης λογικής που του ψιθυρίζουν ότι:
«Εάν ενώσουμε όλες τις θρησκείες-κατασκευάσματα θα πατάξουμε την διαφθορά & θα έρθει η πολυπόθητη ειρήνη & η αγάπη στον κόσμο θα βασιλέψει..!
Χωρίς προσωπικό κόπο & προσωπική αληθινή συντριβή & μετάνοια!»
Κάτι σαν αυτό που ζητούσε ο Ιούδας εν τέλει...Ισχύς εν τω κόσμω... με τα του κόσμου μέτρα και σταθμά...με τα του κόσμου κριτήρια και τα του κόσμου όπλα!
Και μετά από αυτό θα διερωτάται & πάλι (&πολλάκις & αενάως):
"Γιατί ενώ έγινε η "ένωση" & ενώ "προσευχόμαστε" πλέον όλοι μαζί "ειρηνικά"... εγώ γιατί δεν βρίσκω ανάπαυση..εγώ γιατί δεν έχω ειρήνη στην ψυχή μου? Που είναι ο Θεός?"
Αλλά υπάρχει και ο αντίποδας...
«Όπου Θεός βούλεται νικάται φύσεως τάξις»...
...& εύχομαι ακόμη & στους παραπάνω χώρους & με τους παραπάνω τρόπους....
...ο θάνατος που εν τέλει μυρίζουν όλα τούτα
...να οδηγήσει ψυχές που πήγαν εκεί με ειλικρινή διάθεση
(γιατί αυτό ΔΕΝ μπορούμε να το γνωρίζουμε....ποιοι δλδ εκεί μέσα παίζουν "για τη φανέλα" που λέει κι ο κουμπάρος μου...) (ωραία έκφραση από άλλες εποχές... αγνότερες ίσως;-)))
...στο να θελήσουν να φύγουν μακριά από την δυσωδία που αναδύεται & την "ανάπαυση" που κουράζει εκεί μέσα...
..& να ψάξουνε να βρούνε "οσμή ευωδίας όντως πνευματικής" που θα ειρηνεύσει τις ψυχές τους.
Όπως ο πολύ αγαπημένος μου Κλάους Κένεθ, που πέρασε «δια πυρός και σιδήρου» από διάφορα ανθρώπινα κατασκευάσματα....
...ακόμα και από τους παπικούς...
...και τους προτεστάντες και τους ευαγγελιστές....
...και...και...και...
..(μάλιστα τους χριστιανούς που γνώρισε τους έλεγε "χαρούμενες φατσούλες" ειρωνικά πάντα & με καλή διάθεση πλέον, γιατί δεν είχαν κάτι περισσότερο να του προσφέρουν από μια κούφια αγάπη και λόγια χωρίς βίωμα..όπως άλλωστε κάνουμε και οι περισσότεροι από εμάς τους Ορθοδόξους σήμερα..'ή μήπως κάνω λάθος? Κύριος Οίδε...)
...για να καταλήξει στον Χριστό μας μέσα από την γνωριμία του με τον γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ...
...& ο οποίος (ο Κλάους) σήμερα - χωρίς να το γνωρίζει ίσως - θεολογεί εν Αγίω Πνεύματι (απολαύστε εδώ λόγο αληθινό & βιωματικό!!)
Και είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα στην ιστορία της Ορθοδοξίας μας (όπως λέει και ο Κλάους παραπάνω Ορθοδοξία = Ορθή Δόξα του Θεού δλδ Γνήσιος & Αληθινός Τρόπος Δοξολογίας Του)...
...η οποία θέλει ανθρώπους ζωντανούς να ψάχνονται ειλικρινά & να μην φοβούνται να χάσουν (ακόμη και τα πάντα σε αυτή τη ζωή)....
...αρκεί να βρούνε την Αλήθεια που είναι Πρόσωπο Κυρίου και όχι Ιδέα αόριστη και αφηρημένη!
Σε κάθε περίπτωση πάντως όσο ποτίζεσαι με τον αληθινό Χριστό της Πίστεώς μας (αληθινή μετοχή στα μυστήρια και αγώνας καθημερινός) δεν έχεις τίποτε να φοβηθείς από τούτες τις αφελείς συγκεντρώσεις...!
Οι Πατέρες μας όμως σαν γνήσιοι ποιμένες της λογικής μάντρας....
(η λέξη "μάντρα" ακούγεται κακή λέξη, μα ας σκεφτούμε λογικά (δεν καταλύεται η λογική με την πίστη...απλώς δεν θεοποιείται)... Όλοι δεν έχουμε ένα λιμάνι σωτηρίας στην καθημερινότητα? Για την ψυχή το λιμάνι της Σωτηρίας της είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού) δεν μπορούν να πράττουν αυτά που εμείς πράττουμε («καθείς εφ'ω ετάχθη»), αλλά πρέπει να κρατούν την στάση που κρατούν έως & σήμερα (Από τους πατέρες των πρώτων αιώνων μέχρι και όσους το κάνουν τουλάχιστον μέχρι σήμερα) στηλιτεύοντας όλα τα παραπάνω σε επίπεδο Ποιμαντικό και Δογματικό...
Γιατί ο Ποιμήν ο Καλός αγωνίζεται να διώχνει πάντοτε τους λυκους & τα πρόβατα (με την έννοια της αγνότητας και της ταπεινότητας και όχι με την έννοια της ασυνείδητης υποταγής & της ανοησίας που κάποιοι θεωρούν ότι κρύβει τούτη η λέξη!) την φωνή αυτού ακούνε & την πίστη του βλέπουνε & την αγάπη του εμπιστεύονται & κατανοούνε μες την καρδιά τους (όσο την κρατούνε καθαρή) ποιός ακολουθεί την ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ και ποιος όχι. Ποιός έχει αγάπη & ποιός έχει από το απόλυτο τίποτε της αγαπολογίας μέχρι & δόλο κανονικότατο να κλέψει την ψυχή μας!
Και αυτή - οσο και αν δεν το καταλαβαίνουνε πολλοί - είναι μια μάχη που δίνεται σε τούτη τη γη...αιώνες τώρα! Ποιός θα κλέψει την ψυχή μας...!!!
Γι'αυτό και ο Χριστός μας είπε:
"καὶ μὴ φοβεῖσθε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι· φοβήθητε δὲ μᾶλλον τὸν δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεέννῃ" (Ματθ. 10 / 28)
Ο τρόπος ή καλύτερα οι τρόποι όλων μας κρίνονται καθημερινά από τον Κύριο & εμείς δεν γνωρίζουμε ποιοί πράττουν καλύτερα & ποιοι όχι. Ποιοί αγωνίζονται με φιλότιμο και ποιοί όχι.
Ίσως & αυτοί που αρχικώς τάζονται υπέρμαχοι της κίνησης του οικουμενισμού να μην είναι στην πορεία & το ανάποδο...!
Εμείς αρκεί να θέλουμε (& προς τούτο να αγωνιζόμαστε) να είμαστε μαζί με τον Καλό Θεό με προσευχή...
... ζητώντας από Εκείνον να φυλάει τους πατέρες μας (& εμάς) από την πλάνη & τις παγίδες του πονηρού....
...που σε αυτές ΔΕΝ συγκαταλέγεται μόνο ο κίνδυνος να ακολουθήσουν κάποιοι αδερφοί μας τον Οικουμενισμό...
...αλλά & ο κίνδυνος αγωνιζόμενοι εναντίον του να σκοτώσουν μαζί με τον Οικουμενισμό & τον άνθρωπο!
Και σε αυτό το δεύτερο (όσο) ταπεινά (μπορεί να) φρονώ (πως) θέλει πολύ μα πάρα πολύ προσοχή!
Εύχομαι σε όλους & ιδιαίτερα στους πνευματικούς πατέρες μας που αγωνίζονται με πίστη ανυπόκριτη & αγάπη αληθινή Καλή δύναμη & Καλόν Αγώνα!
Είθε ο Καλός Θεός με την τόση κοπριά μας να κάμει πάλι εύφορο το έδαφος & να βγούνε λουλούδια πνευματικά να μοσχομυρίσει ο τόπος ΟΛΟΣ & να ανοίξουνε οι καρδιές που διψούνε... διψούνε πολύ για την Μόνη Αλήθεια του Χριστού & όχι για αλήθειες του χρυσού (κάλπικου πάντοτε)!
Εύχεσθε υπέρ όλων αυτών που αγωνίζονται για του Χριστού την πίστη την Αγία να υπάρχει πρωτίστως ενότητα καρδιών μέσα στο καράβι της Ορθοδοξίας & ο Θεός που είναι Εκείνος & μόνο ο κυβερνήτης του δεν θα μας αφήσει, αλλά θα μας οδηγήσει Εκείνος όπου ξέρει καλύτερα!
Εμείς ας κάνουμε ο καθένας τον αγώνα του (μικρός αρχικά που με την Χάρη του Κυρίου θα μεγαλώνει) & ας μην πάψουμε να προσευχόμαστε προς ενίσχυση της Στρατευομένης Εκκλησίας Του εδώ στη γη..!
Άλλωστε ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΡΥΒΟΥΝ ΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ... & ο Θεός Λόγος είναι πίσω από όλα & σκέπει τα πάντα!
Καλή δύναμη & Καλόν Αγώνα σε όλους μας!
Μερικά σκόρπια σχόλια & μια μικρή κατάθεση ψυχής για όσα ζούμε αυτές τις μέρες σε προσωπικό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο.
Με αγάπη Χριστού... όση.
Χαραλάμπης
Υ.Γ. Συγγνώμη αν κάπου σας κούρασα ή κάποια λόγια μου τα παρεξηγήσετε. Εγώ απλά θα παρακαλούσα (για εσάς) να κρατήσετε το πνεύμα μου παραπάνω και πρωτίστως να προσεύχεσθε για την ψυχή μου... διότι άνθρωπος & εγώ... ατελής &εκ μέρους.
