Αξία και αξιώματα

Γέροντας Ιωήλ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΣΤΗΝ ἐποχή μας εἶναι πολύ δύσκολο νά βρεῖς ἀνθρώπους μέ ἠθικές ἀρχές, καλό χαρακτήρα, εὐγένεια, ἐργατικότητα καί προπαντός μέ ταπείνωση. Νά συνομιλήσεις καί νά συνεργαστεῖς με ἁγνούς καί πρόθυμους γιά ἀγαθοεργία ἀδελφούς, πού νά ἔχουν πνεῦμα προσφορᾶς καί αὐτοθυσίας. Ἀντίθετα, ὅπου καί νά πᾶς, συναντᾶς ἀνθρώπους, πού δέν ἔχουν ἀρχές καί δύσκολα μπορεῖς νά ἐπικοινωνήσεις μαζί τους. Εἶναι δοῦλοι τῶν ἁμαρτωλῶν τους παθῶν, τούς διακρίνει ἡ θρασύτητα καί ἡ σκληρότητα ἀπέναντι στούς ἄλλους καί εἶναι ἀδίστακτοι συμφεροντολόγοι. Χτυπητά παραδείγματα εἶναι οἱ συνδικαλιστές, οἱ διάφοροι διευθυντές, οἱ πολιτικοί, οἱ στρατιωτικοί, οἱ ἀστυνομικοί καί πολλές ἄλλες κατηγορίες ἀξιωματούχων.

Ὁ Γέροντας Ἰωήλ τῆς Καλαμάτας ἔλεγε σχετικά τά ἑξῆς: «Στόν κόσμο ἔχουμε ἀνθρώπους μέ ἀξία καί ἀνθρώπους χωρίς ἀξία. Ἐκεῖνοι πού ἔχουν, ὅπου καί ἄν τύχουν, ὅπου καί ἄν βρεθοῦν γίνονται σεβαστοί καί ἀγαπητοί.  Ἡ ἀξία τους θέλοντας καί μή τούς φέρνει στήν ἐπιφάνεια, στό προσκήνιο. Βγαίνουν στήν ἐπιφάνεια μέ τήν ἀξία τους. Ἀντίθετα ἐκεῖνοι πού δέν ἔχουν ἀξία βουλιάζουν μέσα στό νερό τῆς κοινωνίας σάν βαρίδι καί πᾶνε στό πάτο. Αὐτοί μή ἔχοντας ἀξία γιά να βγοῦν στήν ἐπιφάνεια ἀπό μόνοι τους, ζητοῦν μέ μανία τά ἀξιώματα. Τό ἀξίωμα γι᾽ αὐτούς εἶναι ἕνας φελλός, πού ὅσο πιό μεγάλος εἶναι, τόσο πιό πολύ ὑπάρχει ἐλπίδα ὅτι θά μπορέσει νά βγάλει στήν ἐπιφάνεια τό βαρίδι, πού ἀπό μόνο του μόνο στόν πάτο μπορεῖ νά βρίσκεται. Καί ἐδῶ βρίσκεται ἡ αἰτία τῆς μανιακῆς ἀπό μερικούς ἀναζήτησης μεγάλων ἀξιωμάτων. Ἄλλο ἀξία καί ἄλλο ἀξίωμα».

Ἡ ἀξία ἀνυψώνει τόν ἄνθρωπο καί τόν κάνει ἀξιοσέβαστο. Ἐκτιμᾶται ἀπό τούς πολλούς καί ἐμπνέει ἐμπιστοσύνη. Ἡ προβολή του δέν εἶναι ἀποτέλεσμα κάποιου ἀξιώματος, τό ὁποῖο συνήθως ἀποφεύγει. Ἐνῶ ἐπιλέγει τόν ἀθόρυβο τρόπο ζωῆς καί στό ἐπάγγελμά του εἶναι συνεπής καί ἀποδοτικός, ὁ λαός τοῦ ἀναγνωρίζει ἀνωτερότητα καί ἀξιοπρέπεια.

Δέν συμβαίνει ὅμως τό ἴδιο καί μέ ἐκεῖνον πού δέν ἔχει ἀξία. Οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἐπιφυλακτικοί ἀπέναντί του. Δέν τόν προσέχουν και δέν τοῦ ἀναγνωρίζουν τήν παραμικρή ἱκανότητα. Στή συνείδησή τους εἶναι ὑποβαθμισμένος. Τό γεγονός αὐτό τόν πληγώνει, γι᾽ αὐτό θέλει νά ἀποκτήσει κάποιο ἀξίωμα, προκειμένου νά διαλύσει τίς εἰς βάρος του ἀρνητικές ἐντυπώσεις, καί φορώντας τό ἔνδυμα τῆς ὑποκρισίας θέλει νά ἐπιβληθεῖ καί ν᾽ ἀπολαύσει τήν κοσμική δόξα, συγχρόνως δε νά ἐξυπηρετήσει καί τά συμφέροντά του.

Γιά νά εἴμαστε δίκαιοι κάτι παρόμοιο συμβαίνει καί στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Δέν πρέπει νά ἐλέγχουμε τήν κοινωνία καί νά ἐξιδανικεύουμε τά ἀρνητικά τῶν ἐκκλησιαστικῶν προσώπων. Ὅλοι γνωρίζουμε τόν τρόπο ἀνάδειξης τῶν ἐπισκόπων καί τά πρόσωπα, πού πασχίζουν νά δεχτοῦν στούς ἀσθενικούς ὤμους τους τό βαρύτατο φορτίο τῆς ἀρχιερωσύνης. Στίς περισσότερες περιπτώσεις ἡ κατάσταση εἶναι ἀποκαρδιωτική. Καί γίνεται ἀφόρητη, γιατί δέν ὑπάρχει ἐλπίδα βελτίωσης.

Ορθόδοξος Τύπος, 18/10/2013

Έπαινος και κατηγορία

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Ο ΚΑΤΑ Θεόν ἀγωνιζόμενος ἄνθρωπος συχνά ἀντιμετωπίζει εὐχάριστες καί δυσάρεστες καταστάσεις, τίς ὁποῖες δημιουργοῦν οἱ συνάνθρωποί του. Εὐαίσθητος δέ καθώς εἶναι, προβληματίζεται καί θέλει νά ἀποφεύγει τίς ὑπερβολές καί νά προφυλάσσεται ἀπό τίς πλάνες.

Οἱ κοσμικοί συνήθως προσέχουν τόν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ καί πάντα εἶναι πρόθυμοι, ἀλλά καί βιαστικοί, νά κρίνουν κάθε λόγο του καί κάθε πράξη του. Χωρίς νά στηρίζονται σέ πλήρη στοιχεῖα, χωρίς νά γνωρίζουν ἐπακριβῶς τά γεγονότα καί τίς προθέσεις του, τόν ἐπαινοῦν ἤ τόν ἐπικρίνουν. Πολλές φορές σέ χώρους, πού συχνάζουν, ὅπως τά καφενεῖα καί τά σπίτια, ἀσχολοῦνται μέ αὐτόν καί ἔχουν ἀπαιτήσεις, ἐνῶ οἱ ἴδιοι βρίσκονται σέ ἀπελπιστική κατάσταση. Ἀπό τόν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ θέλουν πολλά καί δέν συγχωροῦν εὔκολα τυχόν ἀδυναμίες ἤ παραλείψεις του. Θεωροῦν δεδομένο ὅτι εἶναι ὁλοκληρωμένος πνευματικά, ἔχει ὅλες τίς ἀρετές, παρόλο πού καί αὐτός εἶναι ἄνθρωπος μέ ἁμαρτίες καί μέ τόν ἀγώνα του προσπαθεῖ νά πετύχει κάτι πνευματικό στή ζωή του.

Δέν τοῦ ἀφήνουν περιθώρια. «Πρέπει να εἶναι ἀκέραιος καί προσεκτικός σέ ὅλα», ἰσχυρίζονται. Ἔτσι τόν κατηγοροῦν καί γιά τό παραμικρό, ἐνῶ προκλητικά δέν προσέχουν την δική τους ζωή.

Ἀλλά καί ὅταν τόν ἐπαινοῦν, πέφτουν στήν ὑπερβολή καί μονομέρεια. Ἐντυπωσιάζονται ἀπό ἕνα λόγο του ἤ κάποια πράξη του καί διατυπώνουν ἐπαίνους μέ μεγάλη εὐκολία, χωρίς αὐτό νά σημαίνει ὅτι καί αὔριο θά τούς ἐπαναλάβουν, γιατί οἱ ἄνθρωποι εἶναι τόσο ἀσταθεῖς καί ἐπιπόλαιοι, πού τή μία μέρα ἐπαινοῦν καί τήν ἄλλη κατηγοροῦν.

Ἡ κατάσταση αὐτή δέν ἀντιμετωπίζεται εὔκολα. Καί ὁ ἔπαινος και ἡ κατηγορία εἶναι λεπτά θέματα. Καί στά δύο χρειάζεται δυσπιστία, γιά νά μή παρασύρεται ἀπό τόν ἔπαινο στή μεγάλη ἰδέα γιά τόν ἑαυτό του καί νά μή ὁδηγεῖται στήν ἀπελπισία μέ τήν κατηγορία.

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς σημειώνει σχετικά: 

«Ὁ ἔπαινος ἤ ἡ ἐπίπληξη, πού μᾶς ἔρχεται ἀπό τούς ἀνθρώπους, πάντα χωρίζει την ψυχή μας στά δύο, μέ τό ἕνα μισό τῆς ψυχῆς χαιρόμαστε γιά τόν ἔπαινο, ἐνῶ μέ τό ἄλλο θλιβόμαστε. Μέ τό ἕνα μισό τῆς ψυχῆς θλιβόμαστε γιά τήν ἐπίπληξη, ἐνῶ μέ τό ἄλλο μισό χαιρόμαστε. Ἀφοῦ αἰσθανόμαστε στά μυστικά βάθη τῆς ἴδιας μας τῆς γνώσης, ὅτι οὔτε ἀπό μόνος του ὁ ἔπαινος οὔτε ἀπό μόνη της ἡ ἐπίπληξη δέ τά εἶπε ὅλα για τόν ἑαυτό μας. Νά εἶσαι προσεκτικός πρός ἀκραίους ἐπαίνους καί ἀκραῖες ἐπιπλήξεις καί νά θεωρεῖς ὅτι εἶσαι ἀπό τούς πρώτους μικρότερος, και ἀπό τούς δεύτερους μεγαλύτερος. Ὥστε νά μή πετάξεις χωρίς φτερά καί γιά νά μή καταστραφεῖς χωρίς ἐλπίδα».

Ἡ ἀρετή τῆς ταπείνωσης λύνει αὐτά τά προβλήματα μέ ἁπλό και ἀθόρυβο τρόπο. Θεωρεῖ τόν ἔπαινο καί τήν κατηγορία ὡς ἐκδηλώσεις κοσμικές, πού πρέπει νά ἀφήνουν τόν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ ἀνεπηρέαστο.

Ορθόδοξος Τύπος, 8/11/2013

Ο φωτεινός στόχος

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΣΤΗΝ ἐποχή τῆς σύγχυσης καί τῆς ἀποστασίας ἀπό τό Θεό, στην ὁποία ζοῦμε, ὅπου ὅλα ἔχουν ὑποβαθμιστεῖ καί καταπατηθεῖ, πολλοί μιλοῦν γιά ἱκανούς καί χαρισματούχους, πού πρέπει νά ἀναλάβουν ἡγετικό ρόλο, γιά νά βοηθήσουν τό κράτος καί τήν κοινωνία γενικότερα, γιά νά βγοῦμε ἀπό τά ἀδιέξοδα καί νά ἀνυψωθοῦμε ἀπό τό βοῦρκο. Συνήθως ἐννοοῦν ἀνθρώπους μέ κοσμική σοφία, ἀναγνωρισμένους καί προβεβλημένους, πού πιστεύουν ὅτι θά λύσουν τά προβλήματα. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι πάντα τέτοιοι ἄνθρωποι ἀναλάμβαναν τίς πολιτικές εὐθύνες, χωρίς ὅμως τά ἀναμενόμενα ἀποτελέσματα. Ξεκινοῦσαν μέ ὁράματα καί δημαγωγικά συνθήματα καί κατέληγαν σέ ἀποτυχίες. Ὅλα τά προσόντα τους ἀποδεικνύονταν ἀνίσχυρα καί τά προβλήματα αὐξάνονταν. Αὐτός ἦταν ὁ κανόνας. Οἱ ἐξαιρέσεις ἦταν σπάνιες καί ἀπομονωμένες. Ἀπό ὅλους αὐτούς ἔλειπε ὁ φωτεινός στόχος, δηλαδή ἡ ἀναφορά τους στό Θεό, ἔλειπε ὅμως καί ὁ ἠθικός τους ἐξοπλισμός, γιά νά ἐπιδιώξουν μέ ζῆλο καί αὐταπάρνηση τό καλό τοῦ λαοῦ, χωρίς νά ὑπολογίζουν θυσίες ἀλλά καί ὑπόγειες ὑπονομεύσεις ἀπό τούς ἀντιπάλους τους. Ἔτσι σπουδαῖοι κατά κόσμον ἄνθρωποι ἀποδείχτηκαν ἀσήμαντοι καί ἐπικίνδυνοι!

Εἶναι καιρός αὐτή τήν ἀλήθεια νά τήν ἀποδεχτοῦμε, γιατί χωρίς τό Θεό δέν εἶναι δυνατή ἡ ὁποιαδήποτε ἐπιτυχία. Τά ὁράματα πρέπει να στηρίζονται στό θέλημα τοῦ Θεοῦ κι ἐκεῖνοι πού προσπαθοῦν νά τά ὑλοποιήσουν νά ἔχουν φόβο Θεοῦ καί νά ζητοῦν τήν ἄνωθεν βοήθεια. 

Εἶναι ἰδιαίτερα ἀξιοπρόσεκτα τά ὅσα σημείωνε ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: 

«Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀποστρέψει τό πρόσωπό του ἀπό τόν Θεό, ὅλοι οἱ δρόμοι ὁδηγοῦν στήν καταστροφή. Ὅποιος ἀρνηθεῖ τόν Θεό, μέ τόν λόγο καί τήν καρδιά, τίποτα δέν μπορεῖ νά κάνει στη ζωή, πού νά μή ὁδηγεῖ στήν ὁλοκληρωτική ἐρήμωση τοῦ σώματος και τῆς ψυχῆς». 

Ἀλλά καί σέ προσωπικό ἐπίπεδο περίπου τά ἴδια παρατηροῦμε. Ἐκεῖνοι πού πρόθυμα ἀναλαμβάνουν τό ἔργο τῆς πνευματικῆς καθοδήγησης τῶν πιστῶν δέν εἶναι πάντα κατάλληλοι, γιατί τούς λείπουν τά ἀνάλογα βιώματα. Ὑποδεικνύουν ἄσχετα πράγματα καί δεσμεύουν ἀδιάκριτα, χωρίς νά ἔχουν πραγματική ἀγάπη καί χωρίς νά φοβοῦνται τό Θεό. Ἔτσι δημιουργοῦν καταστάσεις, πού δύσκολα τίς ὑποφέρει κάποιος, γι᾽ αὐτό καί πολλοί ἀπομακρύνονται ὁριστικά ἀπό τήν Ἐκκλησία μέ ἀπογοήτευση καί πικρία. Δυστυχῶς, οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δέν συναισθάνονται τά πνευματικά ἐγκλήματα, πού διαπράττουν. Ὅταν μάλιστα εἶναι κληρικοί ἤ μοναχοί, τά πράγματα γίνονται χειρότερα. Εἶναι σπουδαῖο ὁ πνευματικός καθοδηγητής νά διακρίνεται γιά την πραγματική ἀγάπη καί τή διάκρισή του. Νά φωτίζει τούς ἀνθρώπους μέ τό λόγο του καί νά ἐπουλώνει τίς πληγές τους μέ τήν ἀγάπη του. 

Ορθόδοξος Τύπος, 15/11/2013

ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου 
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.81,82

(Τα παρακάτω λόγια που είναι πολύ επίκαιρα, ελέχθηκαν στον Κύκλο της Αγίας Γραφής, που έκανε ο  Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος στους άνδρες, στην  Β΄ Θεσσαλονικής κεφ. 2, το 1976)

ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ

Ένα σημείο θα είναι η αποστασία. Ο απόστολος Παύλος λέγει «εάν μη έλθει η αποστασία πρώτον» (Β΄ Θεσ. 2,3).

Τι λέγεται αποστασία; Αποστασία είναι να φύγει ο άνθρωπος από το Θεό, που είναι το κέντρο της ζωής. Αποστασία και επανάσταση κατά του Θεού είναι, όταν δεν θέλει ο άνθρωπος να ακούει για το Θεό και δεν θέλει να συμμορφώνεται με το άγιο θέλημα του.

Όταν γίνει η αποστασία, λέει εδώ ο απόστολος, τότε θα έλθει ο αντίχριστος, «ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απώλειας, ο αντικείμενος…». Ποιος είναι αυτός ο αντίχριστος; Είναι μεγάλο το ζήτημα. Υπάρχουν αντίχριστοι πολλοί και μικροί, και υπάρχει ο αντίχριστος ο ένας και μεγάλος. Αντίχριστος είναι αυτός που πάει κόντρα με το Χριστό. Αυτός ο ένας, ο κατ’ εξοχήν αντίχριστος, θα έχει τεραστία δύναμη.

Νομίζω, ότι τώρα αρχίζουμε κάπως να καταλαβαίνουμε τα περί αντίχριστου. Οι προηγούμενες γενεές δεν μπορούσαν να τον καταλάβουν. Το Ευαγγέλιο είναι αιώνιο. Το θέμα αυτό του αντίχριστου ήταν σκοτεινό. Τώρα αρχίζουμε να τον βλέπουμε πως θα είναι. Θα έχει τέτοια δύναμη στα χέρια του, που θα λες, Αυτός είναι Θεός, τι άλλο περιμένουμε; Θα καταργήσει όλες τις θρησκείες. Θα γκρεμίσει τα πάντα και θα πει· Εγώ είμαι ο Θεός· τι κάθεστε κι ακούτε τους παπάδες και δεσποτάδες σας; Δε βλέπετε εγώ τι κάνω;… Και πράγματι στην εποχή του αντίχριστου θα δοκιμαστεί η πίστη μας. Θα σβήσει τρόπον τινά η ιδέα του Θεού. Γι’ αυτό τώρα ακούμε στην Ευρώπη να φωνάζουν· Δεν υπάρχει Θεός, πέθανε ο Θεός· Θεός, σου λέει, είναι η επιστήμη!…

Τώρα τελευταία ακούστηκε κάτι, που αναστάτωσε την Ευρώπη. Σ’ ένα εργοστάσιο της Αμερικής σατανικά μυαλά προσπαθούν να κατασκευάσουν ένα νέο όπλο, που μπροστά του δεν θα είναι τίποτα όλα τα σημερινά όπλα. Τι όπλο θα είναι αυτό; Ακτίνες θανάτου, θανατηφόρος ακτινοβολία. Θεέ μου Θεέ μου, δεν θα υπάρχει χειρότερο όπλο! Ότι έκανε ο Θεός για το καλό του ανθρώπου, ο αντίχριστος θα το κάνει για το κακό του…

Θα κυριαρχήσει ο αντίχριστος, ο αντίπαλος του Χριστού, στη γη. Αλλά προσέξτε τι λέει παρακάτω, θα έρθει σύντομα το τέλος του αντίχριστου. Πυρίκαυστος θα γίνει και θα καταστραφεί. Τώρα βρισκόμαστε στην περίοδο της αποστασίας.

ΟΙ ΔΥΟ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ

Από την διδασκαλία του αγίου Κοσμά «Ο αντίχριστος είναι·ο ένας ο Πάπας και ο έτερος είναι αυτός όπου είναι εις το κεφάλι μας, χωρίς να είπω το όνομά του, το καταλαβαίνετε, μα είναι λυπηρό να σας το είπω, διότι αυτοί οι αντίχριστοι είναι εις την απώλεια, καθώς το έχουν. Ημείς εγκράτεια, αυτοί απώλεια, ημείς νηστεία αυτοί πολυφαγία ημείς δικαιοσύνη, αυτοί αδικωσύνη.

ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Όμως η Αγία Γραφή μας λέγει να το ειπώ: Σήμερον αύριον καρτερούμεν πείνες, δίψες, πανούκλες λοιμικές·θανατικά μεγάλα, να μη προφθάσουν οι ζωντανοί να θάψουν τους νεκρούς. Σήμερον αύριον καρτερούμεν σεισμούς, πολέμους και ακαταστασίες. Και θέλουν πέσει όλα τα βουνά κάτω και όλος ο κόσμος να αποθάνει.

Ημέρες του αντιχρίστου

Θα έρθουν χρόνια φοβερά και απαίσια και θα παρουσιαστεί ο αντίχριστος. Ο Θεός να μας φυλάει για να μη ζήσουμε στις ημέρες του αντίχριστου. Αν και εγώ πιστεύω, ότι θα έρθει στις μέρες μας. Από ώρα σε ώρα έρχεται. Έξω από τις πόρτες μας είναι ο αντίχριστος, και δεν το καταλάβαμε. Ο Θεός να μας φυλάει, να μας δίνει υπομονή, διότι έρχεται. Αυτά που ακούμε, αυτά που βλέπουμε, αυτά που αισθανόμεθα, το μαρτυρούν. Να είμαστε έτοιμοι. Διότι θα είναι πάνοπλος ο αντίχριστος. Και θα κάνει πράγματα, τα οποία θα εντυπωσιάζουν και θα προξενούν κατάπληξη στον κόσμο και θα κλονίζουν την πίστη. Όπως συμβαίνει ήδη σήμερα. Πηγαίνετε στα χωριά να δείτε. Εγώ γυρίζω, πάω στα χωριά. Κι ακούω, ότι και τσοπαναραίοι ακόμα, και γεωργοί και οι πάντες σου λένε Θεός, τι Θεός; Θεός είναι σήμερα η επιστήμη… Φανταστείτε τότε τι θα γίνει, όταν παρουσιαστεί κι ο αντίχριστος στον κόσμο, τι κατάπληξη θα τους κάνει.

Μπορεί επί των ημερών μας ο αντίχριστος να πάρει τους ανθρώπους και να τους πάει στο φεγγάρι. Μπορεί ακόμη να κάνει άλλα καταπληκτικά και φοβερά πράγματα·εκείνο που λέει «Και σημεία απ’ του ουρανού μεγάλα έσται» (Λουκ. 21,11). Εγώ θεωρώ «σημεία απ’ ουρανού» τις ακτίνες του θανάτου. «Σημεία εν… σελήνη», λέει. Αποκλείεται, ν᾽ ανεβούν επάνω στη σελήνη, να κάνουν σταθμό και από εκεί να πυροβολούν τη Γη; Και άλλα φοβερά σημεία θα κάνει. Αυτός θα είναι ο αντίχριστος.

Όπως λένε οι πατέρες, ο αντίχριστος θα προσπαθεί να μιμηθεί το Θεό. Τι σημαίνει αυτό; Όπως ο Θεός έστειλε το Χριστό, τον μονογενή του Υιό και έγινε άνθρωπος, για να δείξει το δρόμο της σωτηρίας έτσι και ο διάβολος θα βρει έναν άνθρωπο και θα βάλει τη δύναμη του μέσα σ’ αυτόν. Μέχρι τώρα μετρήσανε καμιά εικοσιπενταριά τέτοιους αντιχρίστους, νομίζοντας ότι κάποιος απ’ αυτούς είναι ο τελικός. Αλλά πέσανε έξω. Θα στείλει και ο διάβολος στο τέλος τον «υιόν» του. Θα βρει, δηλαδή, έναν άνθρωπο αντάξιό του. Και θα του δώσει τεράστια δύναμη και εξουσία, ώστε αυτός να γίνει τρόπον τινά ενσάρκωση και ενανθρώπηση του διαβόλου. Θα παρουσιαστεί σε συγκεκριμένο πρόσωπο. Και θα είναι αντίπαλος του Χριστού. Θα παλέψουν αυτές οι δύο μεγάλες δυνάμεις, ο Χριστός και ο αντίχριστος. Αυτή θα είναι η μεγάλη σύρραξη.

Φαίνονται παραμύθια αυτά. Φαίνονται σκοτεινά και απίστευτα πράγματα, τα οποία όμως θα γίνουν τώρα πραγματικότης. Ένα σημείο των καιρών είναι και η τηλεόραση. Εντός ολίγου θα κλείσουν όλα τα σχολεία. Ύστερα από πενήντα χρόνια δεν θα υπάρχουν σχολεία. Θα θεωρείται καθυστερημένος αυτός που πηγαίνει στο σχολείο. Θ’ αλλάξουν επάγγελμα οι δάσκαλοι. Το μέγα σχολείο της διαφθοράς είναι η τηλεόραση. Τους δασκάλους τα παιδιά τους εμπαίζουν, τους κοροϊδεύουν, δεν τους προσέχουν·στην τηλεόραση κάθονται μ’ ανοιχτό το στόμα.

Λίγοι δάσκαλοι, πολύ λίγοι, είναι εκείνοι που κατορθώνουν να συνεπαίρνουν τα παιδιά την ώρα της παραδόσεως και να κρατούν την προσοχή τους. Είναι εκείνοι που μελετούν, διαβάζουν ακόμη και πέντε ώρες και ετοιμάζονται καλά για να διδάξουν στα παιδιά. Οι άλλοι χασμουριούνται μαζί με τα παιδιά…
Οι καθηγητές και οι δάσκαλοι θα αχρηστευθούν. Οι σκοτεινές δυνάμεις, μέσα από τους χιλιάδες δασκάλους, θα βρουν έναν τετραπέρατο και ευφυέστατο δάσκαλο – αυτό θα πει αντίχριστες δυνάμεις – και θα τον οπλίσουν καλά. Θα τον προβάλλουν στην τηλεόραση. Και τότε τα παιδιά θα πουν, «Να ωραίος δάσκαλος! Όχι σαν το βλάκα, τον ηλίθιο το δικό μας. Να καλός καθηγητής, να καλός γιατρός, να…» Έτσι θα σβήσουν όλα τα πράγματα και έτσι θα κυριαρχήσει ο αντίχριστος δια της τηλεοράσεως…

Θα αποστατήσουν όλοι. Αποστασία δια ραδιοφώνου, δια τύπου, δια τηλεοράσεως, δι όλων των μέσων. Και θα παραμείνει μόνο μία μικρή μειονότητα ανθρώπων, οι οποίοι και θα αντισταθούν.

Ο Θεός να μας βοηθήσει. Στα χρόνια αυτά της αποστασίας που βρισκόμαστε, να κάνουμε προσευχή, τώρα που είμαστε μαζεμένοι, για να μας κρατήσει μέχρι τέλους ο Θεός.

Ένα είναι γεγονός αναμφισβήτητο, ότι έρχεται ο αντίχριστος. Και εδώ μας δίνει ο απόστολος Παύλος τα γνωρίσματα του, για να τον καταλάβουμε.

Λέει, ότι θα έρθει ο αντίχριστος· είναι γεγονός αναμφισβήτητο. Αλλά το πότε θα έρθει, είναι ένα πράγμα που δεν μπορούμε ακριβώς να το ορίσουμε. Μας δίνει όμως ορισμένα σημάδια και αυτά είναι τα εξής….

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

πηγή: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/

-------------------------------------------------------

για την αντιγραφή από το blogημένο Σάλπισμα Ζωής

Το παραπάνω κείμενο είναι γραμμένο ΟΧΙ για να μας προκαλεί τον φόβο και τον τρόμο και τον πανικό..ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ!

Ο Κύριός μας πάταξε τον θάνατο, έδιωξε τον φόβο ("η σκιά παρέδραμε" θα ψάλουμε ανήμερα τα Χριστούγεννα) και έφερε την Ανάσταση και το Φως στις καρδιές μας...!

Όταν οι ποιμένες μας....

(οι αληθινοί ποιμένες μας, γιατί και αυτό είναι σημείο των καιρών..οι τρεις λαλούν και οι δυο χορεύουν..και ο ένας μιλάει πνευματικά!)

...αναφέρονται στα έσχατα αυτό γίνεται προς αφύπνιση και εγρήγορση...γιατί μας πήρε ο ύπνος και είμαστε αποχαυνωμένοι από όσα μας πασάρουν καθημερινά και μας προκαλούν οι αντικείμενοι τον φόβο και τον τρόμο και τον πανικό!

ΤΙ ΦΟΒΟ ΝΑ ΣΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΝ ΜΕΤΑ ΤΑ ΟΣΑ ΗΔΗ ΣΥΝΤΕΛΟΥΝΤΑΙ, ΠΑΡΑ ΘΑ ΣΟΥ ΑΝΑΠΤΕΡΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΟΝΤΩΣ ΕΛΠΙΔΑ ΟΤΙ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΜΙΛΗΣΕ ΑΠΟ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΚΟΣΜΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΕΚΕΙ Η ΕΛΠΙΔΑ, ΕΚΕΙ Η ΧΑΡΑ, ΣΕ ΑΥΤΟΝ Η ΕΙΡΗΝΗ, ΣΕ ΑΥΤΟΝ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ!

Θέλουνε όλα αυτά ΠΕΡΊ ΕΣΧΑΤΩΝ να τα "γειώσουν", να τα υπονομεύσουν, να τα κάνουνε να φαίνονται "παραμύθια", για να μην έχει ο άνθρωπος αληθινή ΓΝΩΣΗ, γνήσια ΕΛΠΙΔΑ...ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΕΧΕΙ ΤΗΝ ΟΝΤΩΣ ΑΛΗΘΕΙΑ!

Λέγονται λοιπόν και γράφονται για να ξέρουμε, σε αυτούς τους πονηρούς και χαλεπούς και ύπουλους καιρούς..που γινεται από την μεριά του αντιμειμένου αγχώδης αγώνας (ναι αγχώνεται ο πονηρός, γιατί ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΜΙΑ) να κρυφτεί η ΑΛΗΘΕΙΑ...

ΠΟΥ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ!

Και αυτό ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΑΣ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ+ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ...ΔΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΧΕΙΛΕΩΝ ΤΟΥ:

"Μὴ φοβοῦ, μόνον πίστευε!"(Μαρκ, ε/36)

Καλή δύναμη & Καλόν ΑΓΏΝΑ σε όλους!

Γιατί θέλει αγώνα τελικά..και όχι χλιαρότητα!

Άνθρωποι είμαστε αδύναμοι και ατελής...αλλά "όταν έλθει το ΤΕΛΕΙΟΝ τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται!" (Απόστολος Παύλος)

Οι καιροί έγιναν πολύ επικίνδυνοι...όχι για το σώμα...αλλά κυρίως για την ψυχή!

Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε!

Χαραλάμπης