Ιδιαιτέρως στο φίλο μου το Δημήτρη, πάνω στου οποίου τη δημοσίευση ήθελα να κάνω ένα σχόλιο, αλλά ήταν πολύ μεγάλο το κείμενο για να χωρέσει σε σχόλιο (έφαγα άκυρο κοινώς) κι έτσι αναγκάστηκα να το γράψω σε μορφή ανάρτησης.
Καταρχήν στο πνεύμα της εγρήγορσης και της αφύπνισης είμαι μαζί σου. Πρέπει να είμαστε ενήμεροι κι ο Θεός φροντίζει γι'αυτό με κάθε τρόπο. Και μόνο που ήδη ξέρουμε τόσα που ξέρουμε είναι θαυμαστό και αποτελεί ευθύνη ανάλογη στον καθένα.
Εκεί που προβληματίζομαι είναι στον τρόπο χειρισμού της γνώσης και της ευθύνης αυτής.
Για να μη λέω όμως πολλά εγώ και ζαλίζω με τις φλυαρίες μου μεταφέρω αυτούσιο ένα κείμενο από τον γέροντα Πορφύριο..Άλλον ένα μεγάλο γέροντα της εποχής του Παϊσιου:
Το 666 και ο αντίχριστος
Μου είχε πει: “Πατέρα Αθανάσιε (με πήρε από το χέρι έτσι σφικτά), εγώ είμαι τυφλός τώρα, τα μάτια μου τα σωματικά δεν λειτουργούν, γιατί έχω καρκίνο στην υπόφυση, έχω όμως τα πνευματικά μάτια και βλέπω. Πριν φύγεις, θέλω να μου πεις. Τι είπε ο Γέροντας Αιμιλιανός για το 666 και τον αντίχριστο;” . Ήταν εκείνες τις μέρες μετά το Τσερνομπίλ. Ο κόσμος ήταν αναστατωμένος και πήγαινε κατά δεκάδες κάθε μέρα, ιδιαιτέρως στον πατέρα Πορφύριο που ήταν κοντά στην Αθήνα, και αναστατωμένοι τον ρωτούσαν: “Τι θα γίνει; Θα έρθει ο αντίχριστος να μας σφραγίσει με το 666;”.
Και με ρώτησε: “Για πες μου, παιδί μου, τι λέει ο Γέροντας Αιμιλιανός για το 666 και τον αντίχριστο;”. Του λέω: “Γέροντα, μας είπε σε μια σύναξη προχθές να μην ανησυχούμε. Εμείς να ενδιαφερόμαστε να έχουμε μια ζωντανή σχέση με τον Χριστό και του αντιχρίστου να μην του δίνουμε πολλή σημασία, γιατί εκείνος θα γίνει το κέντρο της ζωής μας και όχι ο Χριστός”.
Αμέσως χτύπησε τα χεράκια του στο κρεβάτι και είπε: “Τι λες παιδί μου, τι λες παιδί μου, δόξα σοι ο Θεός που βρήκα κι έναν πνευματικό να συμφωνεί μαζί μου. Ρε παιδί μου, αυτοί οι πνευματικοί, εδώ στον κόσμο, τι έχουν κάνει! Έχουν αναστατώσει τις ψυχές, δημιούργησαν ένα σωρό προβλήματα, οικογενειακά και ψυχολογικά με το 666. Δεν μπορεί ο κόσμος να κοιμηθεί και άρχισαν να παίρνουν ψυχοφάρμακα και υπνωτικά χαπάκια για να μπορούν να κοιμηθούν. Τι είναι αυτό το πράγμα; Δεν τα θέλει αυτά τα πράγματα ο Χριστός, παιδί μου. Και να σου πω κάτι;”. Του λέω: “Γέροντα, τι;” Μου λέει: “Για μας τους χριστιανούς, για μας όταν βιώνουμε το Χριστό δεν υπάρχει αντίχριστος. Δε μου λες; Εδώ που κάθομαι στο κρεβάτι μπορείς να καθίσεις εσύ;” . Του λέω: “Όχι, Γέροντα” . Μου λέει: “Γιατί;”. Του απάντησα: “Διότι, εάν καθίσω πάνω σας, θα σας πλακώσω”. Μου λέει: “Πότε μπορείς να καθίσεις;”. Του λέω: “Όταν φύγετε εσείς, Γέροντα, μπορώ να καθίσω εγώ”. Μου λέει: “Ακριβώς, παιδί μου, έτσι συμβαίνει και με την ψυχή μας. Όταν έχουμε μέσα μας τον Χριστό μας, μπορεί να έρθει ο αντίχριστος; Μπορεί να μπει καμιά άλλη αντίθετη ύπαρξη μέσα στην ψυχή μας; Γι’ αυτό σήμερα, παιδί μου, δεν έχουμε τον Χριστό μέσα μας και γι’ αυτό ανησυχούμε για τον αντίχριστο. Όταν βάλουμε τον Χριστό μέσα μας, τα πάντα γίνονται Παράδεισος. Ο Χριστός είναι το παν κι έτσι πάντοτε, παιδί μου, να λες στους ανθρώπους, και τον αντίθετο δεν τον φοβόμαστε. [ ...] Γιατί, παιδί μου, τους πρώτους μάρτυρες τους είχαν βάλει στα θηρία κι έκαναν τον σταυρό τους και τα θηρία γινόντουσαν αρνάκια. Τους είχαν στη θάλασσα, έκαναν το σταυρό τους και η θάλασσα γινόταν γη και περπατούσαν. Τους είχαν μέσα στη φωτιά, έκαναν το σταυρό τους και η φωτιά γινόταν δροσιά. Ευλογημένο μου παιδί, τι είμαστε σήμερα εμείς; Πιστεύουμε στον Χριστό; Το σταυρό μας; Μα γιατί κατέβηκε ο Χριστός; Δεν κατέβηκε για να δυναμώσει την ασθένειά μας; Έτσι παιδί μου, να πεις και στον Γέροντα. Και συ να πεις στους ανθρώπους να μη φοβούνται τον αντίχριστο. Είμαστε παιδιά του Χριστού, είμαστε παιδιά της Εκκλησίας” .
Αυτό το πράγμα μου έκανε πάρα πολλή εντύπωση. Και μου πρόσθεσε: “Να σου πω κάτι;”. Λέω: “Γέροντα, παρακαλώ”. “Ο Πατριάρχης Δημήτριος πώς ήρθε στην Αθήνα;”. Του λέω: “με το αεροπλάνο”. “Ε, καλά, ξέρω πως ήρθε με το αεροπλάνο. Κολυμπώντας ήρθε ο άνθρωπος; Με τι ντοκουμέντα ήρθε;”. Του λέω: “Με διαβατήριο, Γέροντα”. -”Ελληνικό ή τουρκικό;”. Του λέω: “Δεν ξέρω”. -”Ε, μου κάνεις και τον σοφό. Με τουρκικό ήρθε. Και ποιο είναι το εθνόσημο της Τουρκίας, ξέρεις;”. Του λέω: “Δεν ξέρω, Γέροντα”. -”Ε, τότε το παράκανες, δεν ξέρεις το εθνόσημο της Τουρκίας; Είναι η ημισέληνος. Και ξέρεις πώς ονομάζεται η ημισέληνος από τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, μετά που εμφανίστηκε ο Μωάμεθ;” Του λέω: “Όχι, Γέροντα”. -”Ε, να πάρω το πτυχίο σου και να το σχίσω. Τι θεολόγος είσαι εσύ;” [...] “Η ημισέληνος είναι σημείο του αντιχρίστου. Εάν είναι σημείο του αντιχρίστου η ημισέληνος και ο Πατριάρχης μας έχει στο διαβατήριό του το σημείο του αντίχριστου (και στις σφραγίδες τους, πόσες σφραγίδες βάζουν μέσα έξω;), πάει να πει ότι ο Πατριάρχης μας είναι αντίχριστος; Όχι, ρε παιδί μου, όχι ρε παιδί μου! Μην περιορίζουμε τόσο πολύ το Ευαγγελικό μήνυμα! Δεν είναι ο Χριστός τόσο στενόμυαλος όσο είμαστε εμείς οι άνθρωποι που θέλουμε να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα. Έτσι να πεις στον Γέροντα και έτσι να λες στους ανθρωπους: ούτε τον αντίχριστο να φοβόμαστε ούτε το 666″.
Την ευχή όλων των γερόντων και των Αγίων να έχουμε ούτως ώστε την κατάλληλη ώρα (όχι όποτε εμείς θέλουμε) ο Θεός να δώσει και να πάρουμε τη θέση που μας έχει ορίσει Εκείνος.
Το λέω αυτό με όλη την αγάπη που μπορώ να διαθέτω αυτήν την στιγμή προς όλους.
Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε και μη Φοβάστε.
Ει ο Θεός μεθ' ημών ουδείς καθ'ήμών.
Κύριος είπε.
Με αγάπη Χριστού..όση αξιώνομαι να έχω.
Χαράλαμπος
3 σχόλια:
Σαν απάντηση παραθέτω τον βίο του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου και τα λεγόμενα του Πατρός Παϊσίου του Αγιορείτου;
Δημητράκη καλημέρα.
Όπως έλεγε κι ο μακαριστός π.Πορφύριος (συγχώρα με που επιμένω, αλλά είχε πολλή αγάπη κι αυτός) "όλοι χρειάζονται στην Εκκλησία του Χριστού". Άλλος είναι πιο μάχιμος, άλλος πιο επαναστάτης, άλλος πιο της προσευχής, άλλος πιο πράος..
Δεν είμαστε όλοι το ίδιο..Δόξα Τω Θεώ! Αυτό όμως την στιγμή που έχουμε αδυναμίες, πάθη και δεν ζητούμε βοήθεια από τον Κύριο να ζήσουμε κατά το θέλημά Του και όχι με βάση το δικό μας (κι εγώ πρώτος, συμφωνώ) γίνεται θέμα διαμάχης και μεταξύ των πιστών ενίοτε.
Προσεύχου και έσω έτοιμος όπως είσαι αδελφέ και έχει ο Θεός. Προσεύχου όμως και για μένα τον άνθρωπο, γιατί ανθρώπινα τα βλέπω, περιορισμένος είμαι και ζητώ βοήθεια. Πνίγομαι κι εγώ Δημήτριε, μη νομίζεις. Πολλά δεν καταλαβαίνω. Νιώθω όμως ότι με φωνές και καμώματα δεν βγαίνει άκρη, μόνο έχθρα και κόντρα άκαρπη. Ίσως κάποιες φορές με διάκριση να χρειάζεται. Έλα όμως που δεν την έχω ούτε αυτή.
Επαναστάσεις λοιπόν σαν κι αυτές που μου έστειλες μπροστά στη Βουλή, προς το παρόν με το δικό μου (πλανεμένο ίσως?) βιωμα ΔΕΝ χωρούν στην πίστη μου. Μου φαίνονται ίδιες και γραφικές με αυτές της αντίπερα όχθης των "άθεων" κομμουνιστών.
Απαντήσεις σαν κι αυτές του "λιονταρίσιου" Ιερεμία ΔΕΝ χωρούν στους πατέρες που εγώ γνώρισα και είδα να εφαρμόζουν το Ευαγγέλιο στην πράξη.
Παίζει τελικά να είμαι πολύ μακριά από την πίστη φίλε.
Γι'αυτό χωρίς ειρωνεία,χωρίς διάθεση ταπεινολογίας, σε παρακαλώ προσεύχου για μένα. ΜΗΝ το αμελείς, αν έχεις αγάπη.
Θα κάνω κι εγώ τον αγώνα μου, όσο δύναμαι πάντα με τη Χάρη του Θεού.
Γιατί καμιά φορά που απογοητεύομαι (σημάδι πτώσεως) θυμάμαι τα λόγια φίλου μου που μου είχε πει "Δεν σωζόμαστε από τον πλούτο μας, αλλά από τη Χάρη του Θεού", κι αυτό με βοηθάει να κάνω τον αγώνα μου με απαλότητα και απλότητα, κάποιες φορές...
Εσύ πάντως καλά κάνεις και λες ό,τι λές... Εγώ δεν είμαι τέτοιος.
Καλόν αγώνα.. Καλήν ομολογία!
Χαίρε πάντοτε, ότι ο Κύριος μεθ'ήμών!
Με αγάπη...όση με χαριτώνει ο Θεός να έχω.
Χαράλαμπος
γερο Παϊσιος "Η Εκκλησία πρέπει να πάρει μια θέση σωστή. Να μιλήσει, να εξηγήσει στους πιστούς, για να καταλάβουν ότι, αν πάρουν την ταυτότητα, αυτό θα είναι πτώση. Συγχρόνως να ζητήσει από το κράτος τουλάχιστον να μην είναι υποχρεωτική η νέα ταυτότητα."
Δημοσίευση σχολίου